http://interfaithtexas.org/10-things-science-and-buddhism-says-will-make-you-happy/
10 things science and Buddhism says will make you happy
1. Be generous“Make altruism and giving part of your life, and be purposeful about it,” Yes magazine says. “Researcher Elizabeth Dunn found that those who spend money on others reported much greater happiness than those who spend it on themselves.”
And in fact Buddhism has always emphasized the practice of dana, or giving. Giving hasn’t been seen purely as the exchange of material possessions, however; giving in Buddhist terms includes non-tangibles such as education, confidence, and wisdom.
“And which are the three factors of the donor? There is the case where the donor, before giving, is glad; while giving, his/her mind is bright & clear; and after giving is gratified.” (Anguttara Nikaya)
2. Savor everyday moments
“Study participants who took time to savor ordinary events that they normally hurried through, or to think back on pleasant moments from their day, showed significant increases in happiness and reductions in depression.”
“Study participants who took time to savor ordinary events that they normally hurried through, or to think back on pleasant moments from their day, showed significant increases in happiness and reductions in depression.”
This of course is an example of another fundamental Buddhist practice — mindfulness. When we’re mindful we stay in the present moment, and really pay attention to our experience. Walking meditation, and even eating, can be ways of savoring everyday moments. In being present, we dwell in the present without obsessing about the past or future, and this brings radiant happiness:
They sorrow not for what is past,
They have no longing for the future,
The present is sufficient for them:
Hence it is they appear so radiant.
(Samyutta Nikaya)
3. Avoid comparisons
“While keeping up with the Joneses is part of American culture, comparing ourselves with others can be damaging to happiness and self-esteem. Instead of comparing ourselves to others, focusing on our own personal achievement leads to greater satisfaction.”Buddhists are advised to avoid “conceit.” Now in the west we think of conceit as a sense of superiority, but in Buddhism conceit includes thinking you’re inferior to others, AND it includes thinking that you’re equal to others! What’s left? Just not thinking in terms of self and other at all. The ideal in Buddhism is a kind of “flow” state in which we un-selfconsciously respond to others without any conceptualization of there being a self or an other.“Though possessing many a virtue one should not compare oneself with others by deeming oneself better or equal or inferior.” (Sutta Nipata 918)
“While keeping up with the Joneses is part of American culture, comparing ourselves with others can be damaging to happiness and self-esteem. Instead of comparing ourselves to others, focusing on our own personal achievement leads to greater satisfaction.”Buddhists are advised to avoid “conceit.” Now in the west we think of conceit as a sense of superiority, but in Buddhism conceit includes thinking you’re inferior to others, AND it includes thinking that you’re equal to others! What’s left? Just not thinking in terms of self and other at all. The ideal in Buddhism is a kind of “flow” state in which we un-selfconsciously respond to others without any conceptualization of there being a self or an other.“Though possessing many a virtue one should not compare oneself with others by deeming oneself better or equal or inferior.” (Sutta Nipata 918)
4. Put money low on the list
“The more we seek satisfactions in material goods, the less we find them there,” [researcher Richard] Ryan says. “The satisfaction has a short half-life—it’s very fleeting.” People who put money high on their priority list are more at risk for depression, anxiety, and low self-esteem.
Despite western preconceptions to the contrary, the Buddha wasn’t against people making money. In fact he encouraged it! Money’s useful to the extent that it supports our physical needs, allows us to make others happy, and — most importantly — to the extent that we use it to support genuine spiritual practice. In Buddhist terms we validate our wealth creation by giving our money away to support what’s really important in life, which is the pursuit of wellbeing, truth, and goodness. The idea that materialism can bring us genuine happiness is what Buddhism calls a “false refuge.”
There is no satisfying sensual desires, even with the rain of gold coins. (Dhammapada 186)
Knowing the bliss of debtlessness,
& recollecting the bliss of having,
enjoying the bliss of wealth, the mortal
then sees clearly with discernment.
Seeing clearly — the wise one —
he knows both sides:
that these are not worth one sixteenth-sixteenth
of the bliss of blamelessness.
(Anguttara Nikaya)
5. Have meaningful goals
According to Harvard’s resident happiness professor, Tal Ben-Shahar, “Happiness lies at the intersection between pleasure and meaning.”The Buddha’s last words were “with mindfulness, strive.” The whole point of being a Buddhist is in order to attain spiritual awakening — which means to maximize our compassion and mindfulness. What could be more meaningful than that?
According to Harvard’s resident happiness professor, Tal Ben-Shahar, “Happiness lies at the intersection between pleasure and meaning.”The Buddha’s last words were “with mindfulness, strive.” The whole point of being a Buddhist is in order to attain spiritual awakening — which means to maximize our compassion and mindfulness. What could be more meaningful than that?
“He gains enthusiasm for the goal, gains enthusiasm for the Dhamma, gains gladness connected with the Dhamma.” (Majjhima Nikaya)
6. Take initiative at work
“How happy you are at work depends in part on how much initiative you take. Researcher Amy Wrzesniewski says that when we express creativity, help others, suggest improvements, or do additional tasks on the job, we make our work more rewarding and feel more in control.”
“How happy you are at work depends in part on how much initiative you take. Researcher Amy Wrzesniewski says that when we express creativity, help others, suggest improvements, or do additional tasks on the job, we make our work more rewarding and feel more in control.”
The Buddhist teaching on work is called the practice of Right Livelihood. And the Buddha saw work as being a way to show initiative and intelligence:
“By whatsoever activity a clansman make his living … he is deft and tireless; gifted with an inquiring turn of mind in to ways and means, he is able to arrange and carry out his job.” (Anguttara Nikaya)
Heedful at administering
or working at one’s occupation,
… [these are factors]
leading to welfare & happiness.
(Anguttara Nikaya)
7. Make friends, treasure family
“We don’t just need relationships, we need close ones,” says Yes magazine.
“We don’t just need relationships, we need close ones,” says Yes magazine.
To the Buddha, spiritual friendship was “the whole of the spiritual life.” And even though people tend to think about monks and nuns leaving home, for those who embraced the household life, close and loving relationships with others was highly recommended. “Generosity, kind words, beneficial help, and consistency in the face of events” are the things that hold a family together, according to the Buddha.
Let him associate with friends who are noble, energetic, and pure in life, let him be cordial and refined in conduct. Thus, full of joy, he will make an end of suffering. (Dhammapada 376)
Support for one’s parents,
assistance to one’s wife and children,
consistency in one’s work:
This is the highest protection [from suffering].
(Mangala Sutta)
8. Look on the bright side
“Happy people … see possibilities, opportunities, and success. When they think of the future, they are optimistic, and when they review the past, they tend to savor the high points,” say [researchers Ed] Diener and [Robert] Biswas-Diener.
“Happy people … see possibilities, opportunities, and success. When they think of the future, they are optimistic, and when they review the past, they tend to savor the high points,” say [researchers Ed] Diener and [Robert] Biswas-Diener.
Buddhism doesn’t encourage us to have a false sense of positivity, but neither are these researchers. They’re suggesting that we find the good in any situation we find ourselves in. Buddhism encourages positivity through practices such as affectionate and helpful speech, where we consciously look for the good in ourselves and others.
The strongest expression of this is where we’re told to maintain compassionate thoughts even toward those who are sadistically cruel toward us:
“Monks, even if bandits were to carve you up savagely, limb by limb, with a two-handled saw, he among you who let his heart get angered even at that would not be doing my bidding. Even then you should train yourselves: ‘Our minds will be unaffected and we will say no evil words. We will remain sympathetic, with a mind of good will, and with no inner hate. We will keep pervading these people with an awareness imbued with good will and, beginning with them, we will keep pervading the all-encompassing world with an awareness imbued with good will — abundant, expansive, immeasurable, free from hostility, free from ill will.’ That’s how you should train yourselves.” (Majjhima Nikaya)
9. Say thank you like you mean it
“People who keep gratitude journals on a weekly basis are healthier, more optimistic, and more likely to make progress toward achieving personal goals, according to author Robert Emmons.”
“People who keep gratitude journals on a weekly basis are healthier, more optimistic, and more likely to make progress toward achieving personal goals, according to author Robert Emmons.”
The Buddha said that gratitude, among other qualities, was the “highest protection,” meaning that it protects us against unhappiness. And:
“A person of integrity is grateful and thankful. This gratitude, this thankfulness, is advocated by civil people.”(Anguttara Nikaya)
To one ever eager to revere and serve the elders, these four blessing accrue: long life and beauty, happiness and power.(Dhammapada 109)
Gratitude in Buddhism helps us to align our being with the good (kusala) so that we’re more likely to live in a way that leads to happiness and wellbeing.
10. Get out and exercise
“A Duke University study shows that exercise may be just as effective as drugs in treating depression, without all the side effects and expense.”
“A Duke University study shows that exercise may be just as effective as drugs in treating depression, without all the side effects and expense.”
And the Buddha said — well, I don’t think he said much about exercise! In a culture like the Buddha’s where most people worked manually, and where walking was the main form of transportation, there wasn’t much need to emphasize exercise as a thing in itself. It’s only in sedentary cultures like ours that people have to make a special trip to the gym to exercise — although they usually park as close to the entrance as possible to minimize the amount of exercise they have to do in order to get to the exercise machines! But walking meditation was, and is, a key practice in Buddhism, even though it’s sometimes done very slowly. However the Buddhist scriptures commonly mention that such-and-such a person was “walking and wandering up and down beside the river for exercise,” suggesting that monks, with their own form of semi-sedentary lifestyle, needed to set aside special time to get their bodies moving.
Monks, there are these five benefits of walking up & down. What five?
One is fit for long journeys; one is fit for striving; one has little disease; that which is eaten, drunk, chewed, tasted, goes through proper digestion; the composure attained by walking up & down is long-lasting.
These, monks, are the five benefits of walking up & down. (Anguttara Nikaya)
1. ත්යාගශීලී වන්න
"පරාර්ථකාමය කරන්න ඔබේ ජීවිතය කොටසක් ලබා දීම, සහ ඒ ගැන අරමුණක් විය," ඔව් සඟරාව පවසයි. "පර්යේෂක එලිසබෙත් ඩුන් අන් අය මත මුදල් වියදම් කරන අය තමන් මත ගත කරන අයට වඩා, වඩාත් සතුට වාර්තා බව සොයාගෙන ඇත."
ඇත්ත වශයෙන්ම බුදු දහම හැම විටම දානය පිළිවෙත් අනුගමනය අවධාරණය හෝ ලබා ඇත. දීම කෙසේ වෙතත්, ද්රව්ය සතු දේපළ හුවමාරු ලෙස තනිකරම දැක කර ෙනොමැති බවත්; බෞද්ධ අනුව ලබා දීම අධ්යාපනය, විශ්වාසය, හා ප්රඥාව ලෙස නොවන tangibles ඇතුළත් වේ.
"තවද එම ආධාර වන සාධක තුනක් ද? එම ආධාර ලබාදුන්, දීමට පෙර, සතුටු වන තැන නඩුව පවතින බවත්; ලබා දී, ඔහුගේ / ඇයගේ මනස දීප්තිමත්, පැහැදිලි ය; හා ප්රචාරය පසු සමත්වුණා වේ. "(අංගුත්තර නිකායේ)
2. සුවඳක් එදිනෙදා අවස්ථාවලදී
"ඔවුන් සාමාන්යයෙන් හරහා වහාම බව සාමාන්ය සිදුවීම් සුවඳක් කිරීමට හෝ ඔවුන්ගේ දින සිට ප්රසන්න අවස්ථාවලදී නැවත සිතා බැලීමට කාලය ගත් අධ්යයනය සහභාගී, සතුට හා මානසික අවපීඩනයට අඩු දී සැලකිය යුතු වර්ධනයක් පෙන්නුම්."
සිහිය - ඇත්තෙන්ම මෙය තවත් මූලික බෞද්ධ දර්ශනයේ උදාහරණයකි. අපි දැනුවත්ව සිටින විට අප වර්තමාන මොහොතේ ඉන්න, සහ ඇත්තටම අපේ අත්දැකීම අවධානය යොමු. භාවනා ගමන්, සහ ශ්රමයත්, එදිනෙදා අවස්ථාවන්හිදී ඇදි හැකි ක්රම විය හැක. වර්තමාන වීම, අප පසුගිය හෝ අනාගතය ගැන හිතා ගත්තා තොරව වත්මන් වාසය, මෙම රශ්මි සතුට ගෙන එයි:
ඔවුන් පසුගිය දේ සඳහා දුක නැති,
ඔවුන් අනාගතය වෙනුවෙන් කිසිදු ආශාවන් පසුපස ඇති,
වත්මන් ඔවුන් සඳහා ප්රමාණවත් වේ:
ඒ නිසා ඔවුන් එසේ රශ්මි පෙනී වේ.
(Samyutta නිකායේ)
3. සැසඳීම් වළකින්න
"යන Joneses සමග තබා අතර අන් අය සතුට සහ ආත්ම අභිමානය හානි සිදු කළ හැකි සමග අප සාපේක්ෂව ඇමරිකානු සංස්කෘතිය කොටසකි. ඒ වෙනුවට අන් අයට අප සසඳා, අපේ පෞද්ගලික ජයග්රහණය පිළිබඳව අවධානය යොමු පී්රතිය යයි. කැඩෙන "බෞද්ධ වළක්වා ගැනීමට උපදෙස් දෙනු ලැබේ." "දැන් බටහිර අප උසස් වූ හැඟීමකට ලෙස නො කැඩෙන හිතන්න, නමුත් බුදු දහම නො කැඩෙන දී 'ඔබ සිතන්නේ ඇතුළත් අන් අයට වඩා පහත්, සහ එය ඔබ අන් අයට සමාන කියලා කල්පනා ඇතුළත්! ඉතුරු වෙන්නේ කොහොමද? යන්තම් ස්වයං අනුව සිතන්නේ නැහැ හා අනෙකුත් සියළුම. බුදු දහම තුල එය පරිපූර්ණ අපි එක්සත් ජාතීන්ගේ selfconsciously එහි ස්වයං හෝ වෙනත් වීම ඕනෑම සංකල්පයයි, අන් අය ප්රතිචාර වන "ප්රවාහය" රාජ්ය කාරුණික ය. "එක් වඩා හොඳ දුරු වීම යනු, deeming විසින් අන් අය සමග සංසන්දනය දුරු වීම යනු, නොකළ යුතු බොහෝ ම පළාෙත් මහනුවර දිස්තික්කෙය් උඩුනුවර පාෙද්ශීය ළඟ තබා ඇතත් හෝ සමාන ෙහෝ බාල. "(සූත්රය Nipata 918)
4. ලැයිස්තුවේ අඩු මුදල් දාන්න
"වඩා අප ද්රව්ය භාණ්ඩ satisfactions සොයන්න, අඩු අපි එහි දී ඔවුන් සොයා," [පර්යේෂක රිචඩ්] රයන් පවසයි. "තෘප්තිමත් ඉතා වේගයෙන් වාෂ්ප තියෙන්නේ කෙටි එය අර්ධ ආයු-ඇත." ඔවුන්ගේ ප්රමුඛතා ලැයිස්තුවට ඉහළ මුදල් යොදවා කරන අය මානසික අවපීඩනය, සාංකාව, හා අඩු ආත්ම අභිමානය සඳහා අවදානමට වඩාත් වේ.
ඒ වෙනුවට බටහිර ආවේනිකවූ වටහා තිබිය දී ම, බුද්ධ මුදල් ඉපයීමේ ජනතාවට එරෙහිව නොවේ. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු එය දිරිමත්! මුදල් මහතාගේ ප්රයෝජනවත් එය අපේ භෞතික අවශ්යතා සඳහා සහාය වන තාක් දුරට, අපි අන් අය සතුටු කරන්න ඉඩ ලබා දෙන අතර, - වඩාත්ම වැදගත් - අපි සැබෑ ආත්මික ප්රායෝගිකව සහයෝගය සඳහා එය භාවිතා කරන තාක් දුරට පමනි. බෞද්ධ අර්ථයෙන් අප යහ පැවැත්ම, සත්යය හා යහපත්කම සොයා යාම වන, ජීවිතයේ ඇත්තටම වැදගත් දේ සහාය ඉවත් අපේ සල්ලි ලබාදෙමින් අපගේ ධනය නිර්මාණය තහවුරු. භෞතිකවාදය අපට සැබෑ සතුට ගෙන ආ හැකි යන අදහස බුදු දහම ඇමතුම් දේ "බොරු රැකවරණය."
කිසිදු තෘප්තිමත් ලිංගික ආශාවන් පවා රන් කාසි වැසි සමග තිබෙනවා. (ධම්මපදය 186)
Debtlessness දිව්ය සැපත දැන,
, තිබීමේ දිව්ය සැපත recollecting,
ධනය දිව්ය සැපත භුක්ති, මාරක
එවිට අවබෝධයෙන් පැහැදිලිවම පේනවා.
පැහැදිලිව දුටු - ප්රඥාවන්තයාගේ -
ඔහු දෙපස දන්නා:
මෙම එක් දහසයවන-දහසයවන වටිනා නොවන බව
blamelessness දිව්ය සැපත ය.
(අංගුත්තර නිකායේ)
5. අර්ථවත් ඉලක්ක කර තිබෙනවාද
හාවඩ් ගේ පදිංචි සතුට මහාචාර්ය Tal බෙන්-Shahar අනුව, "සතුට සතුටක් හා අර්ථය අතර හමුවන තැන පිහිටා ඇත." බුදුන් වහන්සේ අවසන් වචන "සිහිය සමග උත්සාහ කරනවා." ලදී බෞද්ධ වීම මුළු අවස්ථාවක ආත්මික පිබිදීමක් ලබා ගැනීමේ අදහසින් වේ - අපගේ කරුණාව සහ සිහිය උපරිම කිරීමට බවයි. කුමක්ද වඩා අර්ථවත් විය හැකිද?
"ඔහු දහම්, දහම් සම්බන්ධ වාසි ප්රීතියෙන් සඳහා ඉලක්කය, ලාභ උද්යෝගය උනන්දුව ලබාගත්තත්." (Majjhima නිකායේ)
වැඩ 6. ගුවන්ගත වැඩසටහන
"ඔබ භාග්යවන්තයෝ වැඩ කරන ඔබ විසින් ගත කොපමණ වැඩසටහන පිළිබඳව කොටසක් රඳා පවතී. පර්යේෂක ඒමී කියන Wrzesniewski අන් අයට උපකාර, අපි නිර්මාණශීලීත්වය ප්රකාශ සිටි බව සඳහන් කර සිටියි, වැඩි දියුණු කිරීම් යෝජනා, හෝ රැකියාව අමතර කාර්යයන් නැහැ, අපි අපේ වැඩ වැඩි වාසි ගැනීමට සහ පාලනය වැඩි වෙනවා. "
වැඩ පිළිබඳ බෞද්ධ ඉගැන්වීම් අයිතිය ජීවනෝපාය පිළිවෙත් අනුගමනය ලෙස හැඳින්වේ. හා බුද්ධ වැඩසටහන හා බුද්ධි අංශ පෙන්වන්න ක්රමයක් ලෙස කටයුතු දැක:
"කුමන ක්රියාකාරකම් විසින් එකක්වූ ඔහුගේ ජීවන කරන්න ... ඔහු අවසන් තරගයකදී සහ අප්රතිහත ය; ක්රම සහ විධි ගැන සිත ක විමර්ශනය හැරීම සමග පරිත්යාග, ඔහු තම රැකියා කටයුතු සහ ක්රියාත්මක කිරීමට නොහැකි වී තිබේ. "(අංගුත්තර නිකායේ)
පරිපාලනය දී දුන් දානයෝ මහත්ඵල
හෝ කෙනෙකුගේ රැකියාව වැඩ,
... [එවැනි සාධක]
සුභසාධනය හා සතුට තුඩු දෙනු ඇත.
(අංගුත්තර නිකායේ)
7. මිතුරන්, පවුල නිධන් කරන්න
"අපි සබඳතා අවශ්ය නැහැ, අපි සමීප අය අවශ්ය" ඔව් සඟරාව පවසයි.
බුද්ධ කිරීම සඳහා, ආත්මික මිත්රත්වය. "ආත්මික ජීවිතය මුළු" වූ අතර ජනතාව ගෘහ ජීවිතය වැළඳගත් අයට ගෙදරින් වහන්සේලා සහ මෙහෙණින් වහන්සේලා, අන් අය සමඟ සමීප හා ප්රේම සබඳතා ගැන හිතන්න නැඹුරු වුවත් ඉතා ඉහලින් රෙකමදාරු කරන ලදී. "උදාරත්වය, කරුණාවන්ත වචන, හිතකර, උදව් උපකාර සහ සිදුවීම් හමුවේ, ස්ථාවර" බුද්ධ අනුව, එකට පවුලේ පැවැත්වීමට ඇති දේ ය.
ඔහු හැසිරීම සුහද සහ පිරිපහදු වා, ඔහු උතුම් සත්ය, උද්යෝගී, හා ජීවිතය තුළ පිරිසිදු සිටින මිතුරන් සමග ඇසුරු කරමු. මේ අනුව, ප්රීතිය පිරී, ඔහු දුක් අවසන් වනු ඇත. (ධම්මපදය 376)
එක් දෙමාපියන් සඳහා සහාය,
කෙනෙකුගේ බිරිඳ සහ දරුවන් සඳහා ආධාර,
එක් වැඩ සංගතබවකින්:
මෙම [දුක] වැඩිම ආරක්ෂාව වේ.
(මංගල සූත්රය)
දීප්තිමත් පැත්තේ 8. බැල්මක්
"නිරතුරුවම ජනතාව ... හැකියාව, අවස්ථා, හා සාර්ථකත්වය බලන්න. ඔවුන් අනාගතය ගැන සිතන විට, ඔවුන් සුබවාදි බලාපොරොත්තු අපට ඇත, ඔවුන් පසුගිය සමාලෝචනය කරන විට, ඔවුන් ඉහළ ලකුණු සුවඳක් නැඹුරු, "[පර්යේෂකයන් එඩ්] Diener සහ [රොබට්] බිස්වාස්-Diener පවසති.
බුදු දහම positivity ව්යාජ අර්ථයෙන් කිරීමට අපට දිරිගැන්වීමක් නැත, නමුත් කිසි මෙම පර්යේෂකයන් වේ. ඔවුන් අප ගැන සෝදිසි සොයා ඕනෑම තත්වයක් ඇති හොඳ සොයා යයි යෝජනා කරනවා. බුදු දහම වැනි අප දැනුවත්ව හා අප අනිත් අයගේ හොඳ සොයා එහිදී ආදරණීය මෙන්ම ප්රයෝජනවත් කතාව ලෙස පුරුදු හරහා positivity දිරිගන්වයි.
අප පවා අප කෙරෙහි sadistically කෲර සිටින අය කෙරෙහි කාරුණික සිතුවිලි පවත්වාගෙන යාමට පවසා කොහාටද මේ ශක්තිමත්ම ප්රකාශනයකි:
"භික්ෂු, හොරුන්ගේ දෙකක කටයුතු දුටු සමග දරුනු ගාත්රා මගින් ගාත්රා ඔබ කපා වෙන් කිරීමේ වූහ පවා නම්, ඔහුගේ සිතේ පවා දී කෝපයට පත් ගනිමු කරන, ඔබ අතර ඔහු මගේ ලංසු කළ යුතු නැහැ. එකල පවා ඔබ පුහුණු විය යුතුය: 'අපේ සිත් එල්ලිලා ඉන්නවා වන අතර අප කිසි නපුරක් වචන කියන්න පුළුවන්. අපි හොඳ කැමැත්ත මනසක් තියෙන, කිසි අභ්යන්තර වෛරය සමග, සානුකම්පිත පවතිනු ඇත. අපි හොඳ හිත තුලට කාවැදී දැනුවත් කිරීමේ සමග මෙම ජනතාව pervading හා ඔවුන් සමඟ ආරම්භ තබා ඇත, අප හොඳ හිත තුලට කාවැදී දැනුවත් කිරීමේ සමග සියලූ ක්රිව ලෝකයේ pervading තබා ඇත - බහුල පුළුල්, ගිණිය නොහැකි, වෛරය සිට නිදහස්, අසනීප කැමැත්ත නිදහස් . 'ඒ ඔබ පුහුණු කළ යුතු ආකාරය තියෙන්නේ. "(Majjhima නිකායේ)
9. ඔබ එය අදහස් වගේ කියන්න ඔබට ස්තුතියි
"සතිපතා පදනම මත කෘතඥතාව සඟරා තබා අය රචක රොබට් Emmons අනුව, ෙසෞඛ්ය සම්පන්න, සර්ව ශුභවාදී, සහ පෞද්ගලික ඉලක්ක සපුරා ගැනීම ප්රගතියක් ඇති ඉඩකඩ වැඩි ය."
බුදුන් වහන්සේ කෘතඥතාව, වෙනත් ගුණාංග අතර, එය අසතුටුදායක එරෙහිව අපව ආරක්ෂා කරන්නේ අර්ථය ඇති "වැඩිම ආරක්ෂාව," යයි පැවසීය. සහ:
"අවංක පුද්ගලයෙකු කෘතඥ හා ස්තුතිය. මෙම කෘතඥතාව, මෙම ස්තුතිවන්ත, සිවිල් ජනතාව විසින් වෙනුවෙන් පෙනී සිටී. "(අංගුත්තර නිකායේ)
එක් කිරීම සඳහා, මේ හතර ආශීර්වාද පළාත මුළුමනින්ම ප්රජා මූලිකයන් නමස්කාර හා සේවය කිරීමට මෙතෙක් කැමැත්තෙන්:. දිගු ජීවිතය හා සුන්දරත්වය, සතුට හා බලය (ධම්මපදය 109)
බුදු දහම කෘතඥතාව අපි සතුට සහ යහපත කරා පත් කරන අයුරින් ජීවත් වීම සඳහා වැඩි ඉඩ කියලා ඉතින් අපේ හොඳ (kusala) සමග වීම සන්ධානගත වීම සඳහා අපට උපකාරී වේ.
10. එළියට එනවා හා අභ්යාස
"ඒ, ඩියුක් විශ්වවිද්යාලය අධ්යයනය අභ්යාස සියලු අතුරු ආබාධ සහ වියදම් තොරව, මානසික අවපීඩනය ප්රතිකාර ඖෂධ මෙන් ම ඵලදායී විය හැකි බවයි."
හා බුද්ධ පවසයි - හොඳයි, මම ඔහු ගැන බොහෝ අභ්යාස පවසයි හිතන්නේ නැහැ! ගෞතම බුදු රජාණන් වහන්සේ බොහෝ මිනිසුන් අතින් වැඩ, සහ කොහේද ඇවිදීම ප්රවාහන ප්රධාන ආකෘති සිටි වැනි සංස්කෘතියක් දී ම දෙයක් ලෙස ව්යායාම අවධාරණය කිරීමට තරම් අවශ්ය වූයේ නැත. එය ජනතාව ව්යායාම කිරීමට ජිම් විශේෂ සංචාරය කිරීමට ඇති එකම අපේ වගේ සෑදලයන් සංස්කෘතීන් ඉන්නේ - ඔවුන් සාමාන්යයෙන් ව්යායාම යන්ත්ර ලබා ගැනීම සඳහා ඔවුන් කළ යුතුව ඇත්තේ ව්යායාම ප්රමාණය අවම කිරීමට හැකි දොරටුව වෙත ලෙස සමීප ගාල් නමුත් ! එහෙත්, භාවනා ඇවිදින, එය සමහර විට ඉතා සෙමින් සිදු වෙනවා නමුත්, බුදුදහම ප්රධාන භාවිතයක් වන්නේ. කෙසේ වෙතත්, බෞද්ධ බයිබල් පද පොදුවේ එවැනි එවැනි-සහ-පුද්ගලයෙකු අර්ධ සෑදලයන් ජීවන තමන්ගේ පත්රය සමග භික්ෂූන්, වෙත පසෙකට විශේෂ කාලය නියම කිරීමට අවශ්ය බව යෝජනා ", ව්යායාම සඳහා ඇවිදින සහ ඉහල ඉබාගාතේ බැස ගඟ ළඟ" බව සඳහන් ඔවුන්ගේ ශරීර චලනය වෙනවා.
භික්ෂූන්, පහළට ගමන්, මේ පංච ප්රතිලාභ ඇත. කුමක්ද පහක්?
එක් දිගු ගමන් සඳහා සුදුසු ය; එක් සටනෙහි සුදුසු ය; එක් කුඩා රෝග ඇත; බව බීමත් ආහාරයට වන, විකනලද, රස, නිසි ආහාර දිරවීම හරහා යයි; පහළට ගමන්, විසින් අත්පත් කරගෙන ඇති සංහිදියාව දිගු කල් පවත්නා වේ.
මෙම, භික්ෂූන් වහන්සේලා, දක්වා, පහළ ගමන් පස් ප්රතිලාභ වේ. (අංගුත්තර නිකායේ)
Bodhipaksa විසින් ලියන
SOURCE
https://www.psychologytoday.com/articles/200910/opening-happiness
Opening Up to Happiness
Why happiness is unattainable for some people and why it's a mistake to wipe out sources of displeasure.
By Mark Epstein, published on July 1, 1995 - last reviewed on June 3, 2014
One reason we have so much trouble attaining happiness is that we don't even know what it is. We keep trying to annihilate anxiety and other disturbances, but happiness has more to do with broadening your perspective, says a ground-breaking psychiatrist who blends Western and Eastern thinking.
"I'm sick of this," a patient of mine remarked the other morning. "I can't stand myself anymore. When am I going to be happy?" It's not an uncommon question in therapy, yet aspirations for happiness can sound naive or even trivial. "How could she be asking for happiness?" I thought to myself. "Didn't Freud say that the best that one could expect of therapy was a return to 'common unhappiness?'" Yet, my patient's yearning was heartfelt. How could I possibly address it without being misleading?
I approached her dilemma not just as a psychotherapist, but as a longtime Buddhist.Buddhism holds the promise of more than just common unhappiness in life; it sees the pursuit of happiness as our life goal and teaches techniques of mental development to achieve it. To the Dalai Lama, "the purpose of life is to be happy." He wrote those very words in the foreword to my new book, Thoughts Without a Thinker: Psychotherapy From a Buddhist Perspective (Basic Books, 1995).
"On its own," he goes on to say, "no amount of technological development can lead to lasting happiness. What is almost always missing is a corresponding inner development." By inner development, the Dalai Lama means something other than mastering the latest version of Microsoft Word. He is talking about cleaning up our mental environment so that real happiness can be both uncovered and sustained.
Americans have a peculiar relationship to happiness. On the one hand, we consider happiness a right, and we are eager for it—as the advertising world knows. We do everything in our power to try to possess it, most particularly in materialistic form.
On the other hand, we tend to denigrate the pursuit of happiness as something shallow or superficial, akin to taking up woodcarving or scuba diving. But, as the Dalai Lama always emphasizes, happiness is not a hobby, nor is it a trivial pursuit. It is a fundamental drive as basic as those of sex or aggression, but not often as legitimized in our cynical, postmodern culture. In fact, Americans are waking up to the Dalai Lama's point: Materialistic comforts by themselves have not led to lasting happiness. Having reached that conclusion, however, we do not often see another way, and retreat into our comforts—barricading ourselves from what appears to be a hostile and threatening world. Acquiring and protecting, we continue to crave a happiness that seems both deserved and out of reach.
My experience as a psychiatrist trained in Western medicine and in the philosophy and practice of Buddhism has given me a unique perspective. I have come to see that our problem is that we don't know what happiness is. We confuse it with a life uncluttered by feelings of anxiety, rage, doubt, and sadness. But happiness is something entirely different. It's the ability to receive the pleasant without grasping and the unpleasant without condemning.
All the Wrong Places
Buddhism and psychoanalysis teach us that the very ways we seek happiness actually block us from finding it. Our first mistake is in trying to wipe out all sources of displeasure and search for a perennial state of well-being that, for most of us in our deepest fantasies, resembles nothing so much as a prolonged erotic reverie. One of my patients said it best with his adolescent fantasies of romantic love. He described his perfect woman as someone who would faithfully leave him with an erection every time she exited the house.
This approach to happiness is instinctual, deriving from our earliest experiences, when intense emotional states of pleasure and gratification inevitably are interrupted by absence and frustration, evoking equally intense states of rage or anxiety. Anyone's first response would be to try to preserve the pleasurable states and eliminate the unpleasurable ones. Even as adults we rarely come to terms with the fact that good and bad are two sides of the same coin, that those who make pleasures possible are also the source of our misery. In Western society, with its extended family structure and rabid pursuit of individualism, people often find themselves with nowhere to turn for support in dealing with these feelings. In more traditional Eastern societies, there is a much greater social and familial support system that helps people contain their anguish.
However much we as adults think we have come to terms with the fact that no one can be all good or all bad, we are still intolerant of frustrations to our own pleasure. We continue to grasp at the very objects that have previously disappointed us. A wealthy patient of mine exemplifies this predicament. After a gourmet meal, he craves a cognac. After the cognac, a cigarette; after the cigarette he will want to make love; after making love, another cigarette. Soon, he begins to crave sleep, preferably without any disturbing dreams. His search for happiness through pleasures of the senses seemed to never have an end, and he was not happy. We think only of manipulating the external world; we never stop to examine ourselves.
Our search for perpetual gratification often plays out in intimate relationships. Take my friend who was very much in love with his new wife, but plagued by rage and bitterness over her sexual unavailability when she became pregnant. He could not help taking it personally. His happiness in her pregnancy was overwhelmed by his inability to tolerate his own sexual frustration, and he could not get past the feeling that if she really loved him she would be as interested in sex with him as he was with her. He was restricted by his tunnel vision; his own pleasure or displeasure was his only reference point.
We identify with the feelings of violation, rejection, or injury and we long for a happiness in which no such feelings could arise. Yet as Freud pointed out, even intense erotic pleasures are tinged with unhappiness since they all must come to an end, in the form of a relaxation of tension. Post-orgasmic depression is a well-known phenomenon. We long for this not to be so, but it is physiologically impossible.
The Buddha's point about happiness is very similar. As long as we continue trying to eliminate all displeasure and preserve only pleasure for a prolonged sense of well-being, no lasting happiness is possible. Rage, envy, and the desire for revenge will always interfere. Real life and its complications inevitably trickle in. There is a well-known story in the Buddhist tradition, that of Kisagotami, that illustrates how important it is to give up that approach to happiness.
Kisagotami was a young woman whose first child died suddenly somewhere around his first birthday. Desperate in her love for the child, Kisagotami went from house to house in her village, clasping the dead child to her breast and asking for medicine to revive her son. Most of her neighbors shrank from the sight of her and called her mad, but one man, seeing her inability to accept the reality of her son's death, directed her to the Buddha by promising her that only he had the medicine she sought. Kisagotami went to the Buddha and pleaded with him for medicine. "I know of some," he promised. "But I will need a handful of mustard seed from a house where no child, husband, parent, or servant has died."
Slowly, Kisagotami came to see that hers was not a unique predicament. She put the body of her child down in the forest and returned to the Buddha. "I have not brought the mustard seed," she told him. "The people of the village told me, 'The living are few, but the dead are many."' The Buddha replied, "You thought that you alone had lost a son; the law of death is that among all living creatures there is no permanence."
Kisagotami's story resonates, not just because of our sympathy for the horror of losing a child or because of our fear of a world in which such tragedy is possible, but because we all, like her, feel that our situation is unique and that our emotional pain requires relief. In the privacy of our own minds, we are aggrieved and single-mindedly self-centered. We still seek absolute gratification that is intolerant of frustration.
But the most difficult part of Kisagotami's story for me comes when she lays her child down in the forest. Even though he has been dead for a long time, I still feel slightly aghast at the idea of her leaving him there. Yet this is precisely what the Buddha is asking us to do. He did not teach a method of recovering primal emotions or embracing some sort of injured child that lies buried within. The Buddha helped Kisagotami find happiness not by bringing her dead child back to life, but by changing her view of herself. The inner development he alludes to is a development beyond the private childish perspective of "me first" that we all secretly harbor.
Happiness a la Buddha
The root cause of our unhappiness is our inability to observe ourselves properly. We are caught in our own perspective, unable to appreciate the many perspectives of those around us. And we are unaware of how insistently this way of perceiving drives us. Only through the uprooting of our own self-centeredness can we find the key to happiness. Buddhistmeditation practice is one way to catch hold of this "me-first" perspective and begin to examine it. But it can happen in incidental ways. A teacher of mine, for example, remembers standing in line for food at a silent meditation retreat when someone suddenly spilled the large serving bowl of soup. "It wasn't me," he remembers himself thinking spontaneously. "It's not my fault."
Immersed in the quiet of the meditation retreat, he was all too aware that his reaction was patently absurd. Yet this is the kind of response we all have much of the time without being aware of it. Buddhist meditation is a way of coaxing the mind to deal with frustration in a new way, experiencing it as an interested observer instead of an aggrieved victim. Rather than responding to the inevitable frustrations of life with "Why me?," the successful practitioner of meditation can begin to see how conditioned our everyday sense of self has been by the insulted response to disappointment.
Our True Nature
The first step to inner development is to find and hold the sense of a single, one-point perspective. This is the feeling that we all have that we are really the most important person in the room at any given moment, that no matter what happens the crucial thing is how it will impact me. You know the feeling; it's the same one you have when you are cut off suddenly in traffic or are standing in line at the cash machine while the person in front of you makes one transaction after another. The visceral response is always, "Why are you doing that to me?" Similarly, when someone comes to therapy because they have been spurned by a would-be lover, there is always the feeling of "what is wrong with me?" In Buddhist meditation we seek out that feeling; we bring it into self-awareness rather than let it run our lives. When a person is able to do that successfully, there is often a sense of freedom.
A patient of mine, for example, recounted to me how he picked his girlfriend up at the airport recently and reached out to carry her bag for her after retrieving it from the baggage claim. She took the bag from him and carried it herself. Rather than take her action as a sign of self-sufficiency, he felt immediately rejected, as if she were not glad to see him. Once he learned to make that knee-jerk reaction of his the object of his meditative self-observation, he was freed from his obsessive scrutiny of his girlfriend's mood. He then became more self-reliant, she felt more supported, and both were happier with each other.
As the tendency to view the world self-referentially loses its hold, we begin to appreciate the Einsteinian world in which all realities are relative and all points of view subjective. Then, a happiness that has more to do with acceptance than gratification becomes available to us.
One particular meditation technique prepares the mind for a new, broadened perspective, that of naked--or bare--attention. The technique requires you to attend only to the bare facts, an exact registering, allowing things to speak for themselves as if seen for the very first time and distinguishing emotional reactions from the core event. So instead of experiencing a spouse's suggestion as criticism or their withdrawal as abandonment, as so often happens within couples, one would be able to simply bear the experience in and of itself, recognizing any concomitant feelings of rejection as separate and of one's own making.
As bare attention is practiced, many of the self concepts or feelings of self we harbor are revealed to be reactions that, on closer inspection, lose their solidity. My patient who overreacted at the airport was astonished at what he discovered upon closely examining his core sense of self. "This is it?" he asked. "This little feeling is determining so many of my actions? Am I really so narcissistic as that?" The answer, for most of us, is a resounding yes. Our sense of self, we soon find, is a house of cards.
A common misbelief people hold about meditation is that, in attacking reactive emotional tendencies, it encourages a stoic acceptance of unhappiness. Yet stoicism is not the goal. The point is not to become impervious but open, able to savor the good with the bad.
We cannot have pleasure without displeasure, and trying to split them off from each other only mires us more deeply in our own dissatisfaction. A recent incident involving an old friend of mine may illustrate the point. After breaking up his 10-year marriage, he sought psychotherapy at a local mental health clinic. His only wish, he told his new therapist in their first meeting, was to feel good again. He implored her to rid him of his unwanted emotions.
His therapist, however, had just left a three-year stint in a Zen community. When my friend approached her with his pain, she urged him to stay with his feelings, no matter how unpleasant. When he complained of anxiety or loneliness she encouraged him only to feel them more intensely. While my friend didn't feel any better, he was intrigued and began to practice meditation.
He describes one pivotal moment. Terribly uncomfortable with the burnings, pressures, and pains of meditation, he remembers watching an itch develop, crest, and disappear without scratching it. In so doing, he says, he realized what his therapist had meant when she counseled him to stay with his emotional state, and from that moment on his depressionbegan to lift.
His feelings began to change only when he dropped the desire to change them. This is a major revelation that is often brought on through the physical pain of meditation, which requires stillness within a demanding posture. My friend's discovery is similar to the sensation cancer patients feel after taking morphine for chronic pain. They say the pain is still there, but it no longer hurts. So the sensation remains, but without the oppressive quality. Likewise, my friend learned to recognize his emotional pain, but was not oppressed by it.
Well-Being
Like many others, my friend was looking for that pervasive feeling of well-being and hoped that meditation (or love, money, success, alcohol, or therapy) would provide it. But well-being, which is not sustainable, is not the same as happiness. Happiness is the ability to take all of the insults of life as a vehicle for awakening—to enter into what the pioneer of stress-reduction, Jon Kabat-Zinn, has called the "full catastrophe" of our lives with an open mind and heart.
In pursuing a study of Buddhism and psychotherapy, I am convinced that a method of mental development exists that enables a person to hold feelings of injury without reacting destructively. Rather than immediately responding with rage or anxiety, a person can use feelings of injury to focus on the core sense of self that will prove illusive, nonexistent. If there is no self to protect, there is no need to react in rage or angst. Pleasure and displeasure can then be appreciated for the ways in which they are inextricably linked. Well-being becomes understood as an inseparable part of a larger whole that also encompasses catastrophe.
Happiness, then, is the confidence that pain and disappointment can be tolerated, that love will prove stronger than aggression. It is release from the attachment to pleasant feelings, and faith in the capacity of awareness to guide us through the inevitable insults to our own narcissism. It is the realization that we do not have to be so self-obsessed, that within our own minds lies the capacity for a kind of acceptance we had only dreamed of. This happiness rarely comes without effort to train mind.
To accomplish this we must first discover just how narrow our vision usually is. This is the function of meditation. Go ahead, close your eyes for five minutes and observe how self-obsessed your thoughts are. "When can I stop doing this?" you may think. None of us is very far from the eight-year-old child who can think only about who got the biggest piece of cake.සමඟියට විවෘත
ඇයි සතුට සමහර අය සඳහා ගත නොහැකි වන අතර, ඇයි අප්රසාදය මූලාශ්ර පිස කිරීම වරදක් වෙනවා.
පසුගිය ජූනි 3, 2014 සමාලෝචනය - ජූලි 1, 1995 දින ප්රකාශයට පත් මාර්ක් එප්ස්ටීන් විසින්
ෙෂයාර්
Tweet
ෙෂයාර්
EMAIL
අපි මෙච්චර කරදර සතුට සපුරා ඇති එක් හේතුවක් අපි පවා ඒ මොකක්ද දන්නේ නෑ. අපි සාංකාව සහ වෙනත් කලබල විනාශ කිරීමට උත්සාහ තබා, නමුත් සතුට ඔබේ ඉදිරිදර්ශනය පුළුල් සමග වැඩි කර, බටහිර හා නැගෙනහිර චින්තනය අතුරන කරන කරන නවීන මනෝ පවසයි.
"මම මේ ලෙඩ වෙනවා," මගේ රෝගී අනෙක් උදෑසන පැවසීය. "මම තවදුරටත් මා නැගී නැත. ඒ වගේ වෙලාවට මට සතුටින් ඉන්න යන්නේ කවදාද?" එය චිකිත්සාව තුළ සිදුවන දෙයක් නොවේ ප්රශ්නය, තවමත් සතුට සඳහා අභිලාෂයන් වරදක් හෝ නොවැදගත් ශබ්ද හැක. "එයා කොහොමද සතුට ඉල්ලා කල යුතු ද?" මම මටම කියලා. මගේ රෝගියාගේ මහත් ආශාව හෘදයාංගම විය, "ෆ්රොයිඩ්? පොදු යොමුකළ යුතු 'එක් ප්රතිකාර බලාපොරොත්තු විය හැකි හොඳම වෙත ආපසු බව නොපවසන්නේ ඇයි" නමුත්. මට කොහොමද මේක නොමඟ යවන නොවී එය ආමන්ත්රණය කරන්නේ කොහොමද?
මම මනෝ චිකිත්සකයකු ලෙස, නමුත් දිගු කාලීන බෞද්ධ පමණක් නොව, ඇගේ උභතෝකෝටිකය ළඟට. බුදු දහම ජීවිතයේ පමණක් පොදු අසතුටුදායක වඩා ඇති නිමිති පහල; එය අපේ ජීවිතයේ අරමුණ ලෙස සතුට සොයා යාම දකින අතර, එය ඉටුකර, මානසික සංවර්ධන ක්රම උගන්වනවා. දලයි ලාමා කිරීම සඳහා, "ජීවිතයේ අරමුණ සතුටින් කරනු ඇත." බෞද්ධ ප්රජාවේ අදහස (මූලික පොත්, 1995) සිට මනෝ චිකිත්සාව: ඔහු මගේ අලුත් පොතේ, ආගමම පදනම තොරව සිතුවිලි කිරීමට පෙරවදන එම වදන් ලිව්වා.
"තමන්ගේ ම," ඔහු, මෙසේ යයි "තාක්ෂණික සංවර්ධනය කිසිදු මුදලක් කල් පවත්නා සතුට ඇති විය හැක. සෑම විටම පාහේ අතුරුදහන් මොන අනුරූප අභ්යන්තර සංවර්ධනය කිරීමයි." අභ්යන්තර සංවර්ධනය වන විට, දලයි ලාමා මයික්රොසොෆ්ට් වර්ඩ් නවතම අනුවාදය ප්රගුණ හැර වෙනත් දෙයක් බවයි. ඔහු සැබෑ සතුට සොයාගෙන ඇති අතර තුවාල කළ හැකි දෙකම නිසා අපගේ මානසික පරිසරය පිරිසිදු ගැන කතා කරයි.
ඇමරිකානුවන් සතුට සඳහා සුවිශේෂ සම්බන්ධතාවක් තිබෙනවා. එක් අතකින්, අපි සතුට අයිතියක් සලකා, සහ වෙළඳ ප්රචාරණ ලොව දන්නා ලෙස එය-අපි කැමැත්තෙන් ඉන්නවා. අපි බොහෝ විශේෂයෙන් භෞතිකවාදීන් ස්වරූපය, එය අයිති කිරීමට උත්සාහ කිරීම අපට හැකි සෑම දෙයක්ම කරන්න.
අනෙක් අතට, අප woodcarving හෝ ස්කුබා කිමිදුම් ගැනීමෙන් සමාන නොගැඹුරු හෝ නොගැඹුරු දෙයක් ලෙස සතුට සොයා යාම අවමානයට පත් කිරීමට හැක. එහෙත්, දලයි ලාමා නිරන්තරයෙන් අවධාරණය ලෙස, සතුට විනෝදාංශයක් නොවේ වත්, එය නොවැදගත් හඹා වේ. එය ලිංගික හෝ ආක්රමනකාරී එම මූලික ලෙස මූලික ධාවකය, නමුත් බොහෝ විට අපගේ නරුම, පශ්චාත් නූතන සංස්කෘතිය නීත්යානුකූල නොවන ලෙස. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඇමරිකානුවන් දලයි ලාමා ගේ ස්ථානය දක්වා අවදි කර ඇත: තමන් විසින් භෞතිකවාදීන් සැප සතුට කල් පවත්නා හේතු වී නැත. එම නිගමනයට ලඟාවී, කෙසේ වෙතත්, අපට බොහෝ විට තවත් ක්රමයක් බලන්න, සහ සතුරු ද තර්ජනාත්මක ලෝකයේ බව පෙනේ දේ වලින් අපට අපගේ-හදිසි මාර්ග බාධකයක් යොදා සැප තුලට පසුබැසීම නැහැ. අත්පත් කර ගැනීමට හා ආරක්ෂා, අපි සහගතද හා ලඟා වීමටවත් දෙකම පෙනේ බව සතුට ඇලීම, දිගටම.
බටහිර වෛද්ය විද්යාවට සහ බෞද්ධ දර්ශනය හා ප්රායෝගිකව පුහුණු මනෝ වෛද්යවරයකු ලෙස මගේ අත්දැකීම් මට සුවිශේෂී ඉදිරිදර්ශනය ලබා දී ඇත. මම අපේ ප්රශ්නය අපි සතුට මොකක්ද කියලා මම දන්නේ නෑ ඒ බව තේරුම්ගැනීමට පැමිණ ඇත. අපි සාංකාව, කෝපය, සැකයක්, සහ දුක හැඟීම් විසින් uncluttered ජීවිත එය ව්යාකූල. එහෙත්, සතුට සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් දෙයක්. එය හෙළා දකිමින් තොරව ඇතිබව හා අප්රසන්න තොරව ප්රසන්න ලබා ගැනීමට ඇති හැකියාව තියෙන්නේ.
සියලු වැරදි ස්ථාන
බුදු දහම සහ මනෝ විශ්ලේෂනයට අපි සැබවින්ම එය සොයාගන්නේ අප අවහිර සතුට සොයන ඉතා ක්රම අපට උගන්වනවා. අපගේ පළමු වැරැද්ද අපේ ගැඹුරුම සිහින තුළ අප බොහෝ සඳහා, දිගු අනුරාගී reverie වඩා වෙන කිසිවක් සමාන බව. අප්රසාදය සියලු ආරංචි මාර්ග පිස හා යහපැවැත්මේ නිරන්තර රාජ්ය සඳහා ගවේශනය කිරීමට උත්සාහ වේ මගේ රෝගීන් එක් ශෘංගාරාත්මක පේ්රමය ඔහුගේ නව යොවුන් වියේ සිහින සමග හොඳම එය පැවසීය. ඔහු විශ්වාසවන්තව විට ශිෂේණය ඍජු ඇය නිවසේ පිටවිය සෑම අවස්ථාවකදීම ඔහුට මාව කරනු ඇති අයෙක් ලෙස තම පරිපූර්ණ ඇය විස්තර.
සතුට මෙම ප්රවේශය, සතුටක් හා ලාභයට තීව්ර මානසික රාජ්යයන් අනිවාර්යයෙන් ම කෝපය හෝ, විෂාදියට සමානව දැඩි රාජ්යයන් අශෝභන, නොමැති සහ අසහනයට බාධා කරන විට, අපගේ මුල් අත්දැකීම් සහ ජනතාවට, instinctual වේ. ඕනෑම කෙනෙකුට පළමු ප්රතිචාරය සතුට රාජ්යයන් ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ හා unpleasurable අය තුරන් කිරීමට වනු ඇත. පවා වැඩිහිටියන් වශයෙන් අපි ඉතා කලාතුරකින් විය හැකි සැප කරන්න අය ද අපගේ දුක්ඛිත මූලාශ්රය වන බව, හොඳ හා නරක එකම කාසියක දෙපැත්ත ය යන කාරනය සමග කොන්දේසි එන්න. බටහිර සමාජයට, එහි දීර්ඝ පවුලේ ව්යුහය හා පුද්ගලවාදය තරයේ ම හඹා සමග, ජනතාව බොහෝ විට මෙම හැඟීම් සමඟ කටයුතු කිරීමේදී සහාය සඳහා හැරී තැනක් සමග තමන් ම සොයා ගන්න. වඩාත් සාම්ප්රදායික නැගෙනහිර සමාජයන්හි, ජනතාව ඔවුන්ගේ වේදනාව අඩංගු උපකාර වන, වඩාත් සමාජ හා පවුල් සහාය පද්ධතිය නැත.
වැඩිහිටියන් අප කිසිවෙකු සියලු හොඳ හෝ නරක විය හැකිය යන කාරණය සමග කොන්දේසි පැමිණ ඇති සිතන ලෙස ඒ අපට, අප තවමත් අපේ ලොල් කලකිරීම බැරි ය. අප මීට පෙර අප බලාපොරොත්තු සුන් වී ඇති ඉතා වස්තූන් ග්රහණය කර ගැනීමට දිගටම. මගේ ධනවත් රෝගියා මේ අසීරුතාවයට නිදසුනකි. රසැති ආහාර වේලක් පසු, ඔහු කොග්නැක් ශාලාවය. මෙම කොග්නැක් පසු, සිගරට් එකක්; දුම්වැටි පසු ඔහු ආදරය කිරීමට අවශ්ය වනු ඇත; ආදරය කළ පසු, තවත් සිගරට්. වැඩි කල් යන්න කලින්, ඔහු වයස ඕනෑම අසහනයට පත් සිහින තොරව, නින්ද ඇලීම ආරම්භ කිරීමයි. වූ සංවේදනයන් තුලින් සැප සතුට, උන් වහන්සේගේ සොයන්න අවසන් කවදාවත් බවක් පෙනෙන්නට, ඔහු සතුටු වූයේ නැත. අපි පමණක් බාහිර ලෝකය හැසිරවීමේ හිතන්න; අපි අපට පරීක්ෂා කිරීම සඳහා නතර කළේ නැහැ.
සදාකාලික ලාභයට සඳහා වන අපගේ සෙවුම් බොහෝ විට සමීප සබඳතා තුළ සිදු කරයි. ඔහුගේ නව බිරිඳ සමඟ ප්රේමයෙන් ඉතා සිටි මගේ මිතුරා රැගෙන, නමුත් ඇය ගැබ්ගෙන බවට පත් වන විට ඇයගේ ලිංගික යුනිසෙෆ් ආයතනයට අධික කෝපය කටුක පීඩා විඳීයි. ඔහු පෞද්ගලිකව එය ගෙන කර ගත නොහැකි විය. ඇය ගැබ් ඔහුගේ සතුට තමාගේ ම ලිංගික කලකිරීමට ඉවසා තම නොහැකියාව යටපත් කරන ලදී, ඔහු ඇය ඇත්තටම ඔහුට ආදරය නම් ඇය ඔහු ඇය සමඟ සිටි ලෙස ඔහු සමඟ ලිංගික ලෙස උනන්දු වනු ඇතැයි යන හැඟීම පසුගිය ලබා ගැනීමට නොහැකි විය. ඔහු තම උමග දැක්ම විසින් සීමා කරන ලදී; ඔහුගේ ම සතුටක් හෝ අප්රසාදය ඔහුගේ එකම යොමු ලක්ෂ්යයක් විය.
අපි උල්ලංඝනය, ප්රතික්ෂේප කිරීම, හෝ තුවාල හැඟීම් සමඟ හඳුනා ගැනීම සහ අප එවැනි හැඟීම් මතු විය හැකි තුළ සතුට එනකල්. ෆ්රොයිඩ් පෙන්වා දී ඇති පරිදි ඔවුන් සියලු ආතතිය ලිහිල් කිරීම පිලිබඳව ස්වරූපයෙන්, අවසන් කිරීමට ඉදිරිපත් විය යුතුය සිට එහෙත්, පවා දැඩි අනුරාගී සැප අසතුටුදායක සමග tinged ඇත. පශ්චාත්-orgasmic මානසික අවපීඩනය ප්රසිද්ධ ප්රපංචයකි. අපි එසේ කළ නො හැකි මේ සඳහා දීර්ඝ, නමුත් එය සුදුසුය නොහැකි ය.
සතුට පිළිබඳ බුද්ධ අවස්ථාවක ඉතා සමාන වේ. තාක් කල් අප සියලු අප්රසාදය අහෝසි කිරීම හා යහපැවැත්ම පිළිබඳ දිගු අර්ථයෙන් පමණක් සතුට ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ දිගටම ලෙස, කිසිදු කල් පවත්නා සතුට හැකි ය. කෝපය, ඊර්ෂ්යාව, පලිගැනීම සඳහා ඇති ආශාව සෑම විටම බාධා කරනු ඇත. සැබෑ ජීවිතය සහ එහි සංකූලතාවන්ට අනිවාර්යයෙන්ම දී කාන්දුවීමේ. බෞද්ධ සම්ප්රදාය තුල ප්රසිද්ධ කතාවක් ඇත, Kisagotami බව, ඒක සතුටට බව ප්රවේශය අත්හැර දැමීමට ඉතා වැදගත් බව පෙන්නුම් කරයි.
Kisagotami කාගේ පළමු දරුවා ඔහුගේ ප්රථම උපන් දිනය පුරා කොහේ හරි හදිසියේ මිය තරුණ කාන්තාවක් විය. දරුවා වෙනුවෙන් ඇයගේ ආදරය මංමුලා, Kisagotami ඇගේ පියයුරු සඳහා මියගිය දරුවකුගේ බැඳගෙන සහ ඇගේ පුත් යළි ඇති කිරීමට වෛද්ය විද්යාව සඳහා ඉල්ලා ඇගේ ගමේ ගෙයින් ගෙට ගියා. ඇගේ අසල්වැසියෝ බොහෝ ඇය ඉදිරියෙහි සිට හැකිලී ගියේය සහ ඇගේ පිස්සු කැඳවා, නමුත් එක් මිනිසෙකු, තම පුතා මරණය යථාර්ථය පිළිගැනීමට ඇය අසමත් දැක, තමා පමණක් ඇය, ඖෂධ ඇති බව ඇය පොරොන්දු වෙමින් බුද්ධ ඇය නියෝග කළේය. Kisagotami බුද්ධ ගියා හා වෛද්ය විද්යාව සඳහා ඔහු බැගෑපත් විය. "මම සමහර දන්නවා," ඔහු පොරොන්දු විය. "ඒත්, මම කිසිදු දරුවා, සැමියා, මව්, හෝ සේවකයෙකු මිය ගොස් තිබේ එහිදී නිවසේ සිට අබ ඇටයක් අතලොස්සක් අවශ්ය වනු ඇත."
සෙමින්, Kisagotami ඊ නරුමයන් අද්විතීය අසීරු නොවන බව දකින්න පැමිණියේ ය. ඇය වනාන්තර ඇය දරුවාගේ සිරුර බිම දාන්න හා බුද්ධ ගියා. "මම අබ ඇටයක් ගෙන නැත," ඇය කිව්වා. "ම ගම්මානයේ ජනතාවගේ 'කිහිපයක්, නමුත් මිය ගිය බොහෝ ජීවත්ව., මට කිව්වා"' බුද්ධ ඔබ පමණක් පුතෙකු අහිමි වූ බව සිතා පිළිතුරු දෙමින්, '; මරණ නීතිය ජීවමාන සියල්ලන්ට අතර පවතින බව ය කිසිදු ස්ථිරත්වය. "
Kisagotami කතාව නිසා දරුවා අහිමි බිහිසුනුකම සඳහා අපගේ අනුකම්පාව හෝ නිසා එවැනි ඛේදවාචකයක් හැකි වන ලෝක අපගේ බිය පමණක් නොව, නින්නාද, නමුත් අපි සියලු, ඇය මෙන් අපේ තත්වය අනන්ය වන අතර අපගේ මානසික බව හැඟෙන නිසා වේදනාව සහන අවශ්ය වේ. අපේ සිත් වල පුද්ගලිකත්ව, අපි අගතියට පත් හා තනි සිතින් ස්වයං-කේන්ද්ර ය. අප තවමත් ඉච්ඡාභංගත්වය රහස්යභාවය බව පරම ලාභයට අපේක්ෂා කරති.
ඇය වනාන්තර ඇගේ දරුවාව බෙදීමද විට මා වෙනුවෙන් Kisagotami කතාව වඩාත් දුෂ්කර කොටස වෙයි. ඔහු දීර්ඝ කාලයක් මිය ගොස් ඇතත්, මා තවමත් ඇය, එහි ඔහු හැර යන අදහස මදක් විශ්මයට දැනෙනවා. නමුත් මේ බුද්ධ කරන්න අපට ඉල්ලා ඇත්තේ ද එය ම ය. ඔහු Primal හැඟීම් යථා හෝ තුළ තැන්පත් කරනු බොරු බව තුවාල දරුවා යම් ආකාරයක වැළඳ ක්රමයක් උගන්වන නැත. බුදුන් වහන්සේ Kisagotami නැහැ නැවත ජීවිතය ඇය මිය ගොස් දරුවා ගෙන ඒම මගින්, නමුත් ඇය ඇගේ දැක්ම වෙනස් කිරීම මගින් සතුට සොයා උදව් කළා. ඔහු ද සැලකේ අභ්යන්තර සංවර්ධන අපි සියලු රහසේ වරාය බව "මුලින්ම මට" පෞද්ගලික බොළඳ ඉදිරිදර්ශනය ඔබ්බට සංවර්ධන වේ.
සතුට ලා බුදු
අපගේ අවධානය යොමුකළ යුතු මූල හේතුව නිසි අප නිරීක්ෂණය කිරීම අපට ඇති නොහැකියාවයි. අප අවට අයගේ විවිධ දෘෂ්ටිකෝණ අගය කිරීමට අපොහොසත්, අපගේ ම ඉදිරිදර්ශනය හසුව ඇත. ඒ වගේම අපි ධාවකයන් අපට තේරුම්ගැනීමට ඇති ආකාරය දැඩිව මේ ආකාරයට, නොදැන එසේ කරති. පමණක් අපේ ස්වයං-centeredness උපුටා දැමීමේ හරහා අපි සතුටට ප්රධාන සොයා ගත හැක. බෞද්ධ භාවනා පිළිවෙත් මෙම "මට-පළමු" ඉදිරිදර්ශනය අල්ලාගෙන අල්ලා එය පරීක්ෂා කිරීමට ආරම්භ කිරීමට එක ක්රමයක්. එහෙත් එය වියට ක්රම සිදුවිය හැකි ය. මගේ ගුරුවරයෙක්, උදාහරණයක් ලෙස, යමෙකු හදිසියේ සුප් විශාල සේවය පාත්රය ඉවත ගිය විට නිහඬ භාවනා නිවාඩු නිකේතනයේ පැවති ආහාර සඳහා ගැසී මතකයි. "ඒක මට නැත," ඔහු ඉබේම වාගේ කල්පනා තමා මතකයි. "ඒක මගේ වරදක් නෙමෙයි."
භාවනාව පසුබැසීම වන නිහඬව ගිල්වා, ඔහු තම ප්රතිචාරය විකාරයකි බව සියල්ල දැන සිටියේය. නමුත් මේ අපි හැමෝම එය දැන නොවී කාලය බොහෝ ඇති ප්රතිචාරයක්, කරුණාවන්තය. බෞද්ධ භාවනා වෙනුවට අගතියට පත් පුද්ගලයා පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන නිරීක්ෂකයින් ලෙස එය මුහුණ, නව ආකාරයකින් කලකිරීමට කටයුතු කිරීමට සිත නිපුනි ක්රමයක් වේ. ඒ වෙනුවට ජීවිතයේ අනිවාර්ය අපේක්ෂා භංගත්වයන් පිළිතුරු වඩා සමඟ "ඇයි මට ?," භාවනා සාර්ථක වෘත්තිකයෙකු ස්වයං අපගේ එදිනෙදා අර්ථයෙන් කලකිරීම කිරීමට අපහාස ප්රතිචාර විසින් කර ඇති සමීකරණය ආකාරය බලන්න ආරම්භ කළ හැකි වනු ඇත.
අපගේ සත්ය ස්වභාව
අභ්යන්තර සංවර්ධනය කිරීමේ පළමු පියවර තනි, එක්-ලක්ෂ්යය ඉදිරිදර්ශනයක් අර්ථයෙන් සොයා පැවැත්වීමට ය. මෙය අප සියලු අපි ඇත්තටම තීරණාත්මක දේ සිදුවන්නේ කුමක්ද කළත් එය මට බලපෑමක් කරන්නේ කෙසේද බව ඕනෑම වෙලාවකදී මේ කාමරය තුළ ඉතා වැදගත් පුද්ගලයෙක්, බවත් ප්රකාශ කර ඇත බව හැඟීමයි. ඔබ හැඟීමක් දැන; එය ඔබ රථවාහන හදිසියේ විනාශ කරන හෝ ඔබ ඉදිරියේ පුද්ගලයා පසුව තවත් එක ගනුදෙනුවක් කරයි අතර මුදල් යන්ත්රය ගැසී සිටී විට ඇති එකම කෙනා. ආවේගාත්මක ප්රතිචාර "ඇයි ඔයා මට කියා කරන්නේ?", හැම විටම ඔවුන්-වනු පෙම්වතා විසින් ඉවත කර තිබෙන නිසයි කෙනෙක් ප්රතිකාර ගැනීමට සිදු වන විට ඒ හා සමානව,, එම හැඟීම සෑම විටම පවතී "මා සමඟ වැරදි දේ?" බෞද්ධ භාවනා දී අපි ඒ හැඟීම සොයා; අපි ස්වයං-දැනුවත් තුලට එය ගෙන වඩා එය අපගේ ජීවිත පවත්වාගෙන කරමු. පුද්ගලයෙකු සාර්ථකව කිරීමට හැකි වූ විට, නිදහස, හැඟීමක් බොහෝ විට නැත.
මගේ රෝගියා, උදාහරණයක් ලෙස, ඔහු පසුගියදා ගුවන් තොටුපළේ දී ඔහුගේ පෙම්වතිය අහුලා සහ ගමන් මළු හිමිකම් එය දැන ගැනීම පසු ඇය වෙනුවෙන් ඇයගේ බෑගය රැගෙන ළඟා ආකාරය මට සිහිපත් කලේය. ඇය ඔහු වෙතින් බෑග් රැගෙන එය ඇය ගෙන ගියහ. ස්වයංපෝෂිත කරන ලකුණක් ලෙස ඇය කටයුතු කරනවා වෙනුවට, ඔහු ඇය ඔහුව බලන්න සතුටු නොවන මෙන් වහාම ප්රතික්ෂේප දැනුණා. ඔහු තම භාවනා ස්වයං-නිරීක්ෂණ ඔහුගේ වස්තුව බව දණහිස-jerk ප්රතිචාරය ගැනීමට අප ඉගෙනගෙන පසු, ඔහු සිය පෙම්වතිය ගේ මනෝ භාවය ඔහුගේ යුද්ධාවසානයෙන් පරීක්ෂාවට නිදහස් කරන ලදී. ඉන්පසු ඔහු වැඩි ස්වයං-විශ්වාසය ඇති විය, ඇය වැඩි සහාය දැනුණේ, සහ දෙකම එකිනෙකා සමග සතුටින් සිටියහ.
ස්වයං-referentially ලොව බැලීම සඳහා මෙම ප්රවනතාවය එහි අල්ලාගෙන නැති ලෙස, අප සියලු යථාර්ථයන් සාපේක්ෂ වන Einsteinian ලෝකය හා දැක්ම ආත්මීය සියලු ලකුණු අගය කිරීමට පටන් ගනී. එවිට, ලාභයට වඩා පිළිගැනීම සමග වැඩි බවට පත්ව තිබෙන සතුට අපට ලබාගත හැකි වේ.
හෝ හිස් - - අවධානය එක් විශේෂිත භාවනා තාක්ෂණය නිරුවත් බව, නව, පුළුල් ඉදිරිදර්ශනය සඳහා මනස සකස් කිරීම සිදු කරනු ලබයි. මෙම ක්රමවේදය ඉතා පළමු වරට දක්නට ලැබෙන අතර මූලික අවස්ථාවට සිට මානසික ප්රතික්රියා රජයද නම් දේවල් තමන් වෙනුවෙන් කතා කිරීමට ඉඩ, හිස් කරුණු පමණක් හරියටම ලියාපදිංචි සහභාගි වීම සඳහා ඔබ අවශ්ය වේ. ඒ වෙනුවට විවේචන හෝ අතහැර දැමීම ඔවුන්ගේ ඉවත් ලෙස සැමියා හෝ බිරිඳ යෝජනාව අත්විඳිමින් මෙතරම් බොහෝ විට ජෝඩු තුළ සිදු වන පරිදි, අයෙක් සරලවම වෙනම හා එක් ම ගැනීමේ ලෙස ප්රතික්ෂේප ඕනෑම පැටවීමට, හැඟීම් පිළිගන්නා හෙයින් ද, සහ ම අත්දැකීම් දැරීමට හැකි වනු ඇත.
හිස් අවධානය ඡේදනය ලෙස අපි වරාය ස්වයං ස්වයං සංකල්පයන් හෝ හැඟීම් බොහෝ සමීප මත, ඔවුන්ගේ ශක්තිමත් බව නැති බව ප්රතික්රියා අනාවරණය විය වේ. ගුවන් තොටුපළේ දී overreacted සිටින මාගේ රෝගියා ඔහු ළඟින් ස්වයං ඔහුගේ මූලික අර්ථයෙන් පරීක්ෂා මත සොයා දේ පුදුමයට පත්විය. "එය වැරදිද?" ඔහු ඇසුවා. "මේ පොඩි හැඟීමක් මගේ ක්රියා බොහෝ තීරණය වන්නේ කෙසේද? ඒ නිසා මම ඇත්තෙන්ම මේ අම්මට කෙනෙක්ද?" පිළිතුර අප බොහෝ සඳහා අති ඔව්. ස්වයං අපගේ අවබෝධය, අපි ඉක්මනින් සොයා, කාඩ්පත් ගෙදර.
ජනතාව භාවනා ගැන පැවැත්වීමට පොදු misbelief ප්රතික්රියාශීලී මානසික ප්රවනතා පහර දී එය අසතුටුදායක ක ස්තෝයික පිළිගැනීම දිරිගන්වන බව ය. එහෙත් stoicism ඉලක්කය නොවේ. මෙම කරුණ නිසා සමහරුන් කියන්නේ නමුත් විවෘත, නරක සමග හොඳ සුවඳක් කිරීමට හැකි බවට නොවේ.
අපි අප්රසාදය තොරව සතුටක් ඇති අතර, එක් එක් අනෙකුත් ඔවුන් ලකුණු භේද කිරීමට උත්සාහ පමණක් අපේ අතෘප්තිය වඩා ගැඹුරින් අප mires නොහැක. මගේ පරණ යාළුවෙක් සම්බන්ධ මෑත සිද්ධිය කාරණය පැහැදිලි විය හැක. ඔහුගේ වසර 10 ක විවාහ බිඳ දැමීම පසු, ඔහු දේශීය මානසික සෞඛ්ය සායනය මනෝ චිකිත්සාව උත්සාහ කලේ ය. ඔහුගේ එකම පැතුමයි, ඔහු සිය පළමු රැස්වීමට සිය නව චිකිත්සකයකු පවසා නැවත යහපත් ද විය. ඔහු අනවශ්ය හැඟීම් ඔහු ඉවත් කිරීම සඳහා ඇගේ බළ ඇණි.
ඔහුගේ චිකිත්සකයකු කෙසේ වෙතත්, හුදෙක් සෙන් ප්රජාව තුළ තුන් අවුරුදු කඹ ඇදීමකින් පිටව ගොස් තිබේ. මගේ මිතුරා ඔහුගේ වේදනාව ඇයට ළං වූ කල, ඇය කෙතරම් අප්රසන්න, ඔහුගේ හැඟීම් එක්ක ඉන්න ඔහුට ඉල්ලා සිටියේය. ඔහු කනස්සල්ලෙන් හෝ පාළුව පැමිණිලි විට ඇය පමණක් වැඩි දැඩි හැඟීමකින් ඔහු උනන්දු කළා. මගේ මිතුරා ඕනෑම හොඳ හැඟීමක් නැහැ අතර, ඔහු කුතුහලයක් විය හා භාවනා පුහුණුවට ද ආරම්භ විය.
ඔහු එක් වැදගත් මොහොතේ විස්තර කරයි. මෙම ගිනිබත්, පීඩන, සහ භාවනා වේදනාවලින් සිනමාලෝලීන්ට බලවත් අපහසුතාවයට, ඔහු, හොරි සංවර්ධනය දෙස බලා ලාංඡනය මතකයි, එය සීරීමට තොරව අතුරුදහන්. එසේ කිරීමෙන්, ඔහු පවසයි, ඔහු තම චිකිත්සකයකු ඇය ඔහුට ඔහුගේ මානසික රාජ්ය එක්ක ඉන්න උපදෙස් විට අදහස්, ඒ මොහොතේ සිට ඔහුගේ විෂාදය පිළිබඳ ඉවත් කිරීමට ආරම්භ වූ දේ වටහා ගත්තා.
ඔහුගේ හැඟීම් ඔහු ඒවා වෙනස් කිරීමට ඇති ආශාව අඩු විට පමණක් වෙනස් කිරීමට ආරම්භ විය. මෙම බොහෝ විට ඉල්ලුමක් ඉරියව්ව තුළ සාමණේර අවශ්ය වන භාවනා භෞතික වේදනාව, මැදින් ගෙන ඇති බව ප්රධාන එළිදරව් වේ. මගේ මිතුරාගේ සොයා පිළිකා රෝගීන් නිදන්ගත වේදනාව සඳහා කට්ටියව ඇඬෙව්වාද ගැනීමෙන් පසුව හැඟෙන්නේ ආනාපාන සමාන වේ. ඔවුන් වේදනාව එහි තවමත් කියන්නේ, නමුත් එය තවදුරටත් රිදෙනවා. ඒ නිසා ආනාපාන පවතී, නමුත් පීඩාකාරී තත්ත්ව තොරව. ඒ හා සමානව, මගේ මිත්රයා ඔහුගේ මානසික වේදනාව හඳුනා ගැනීමට ඉගෙන ගත්තා, නමුත් එය විසින් පීඩාවට නැත.
යහපැවැත්ම
අනෙක් බොහෝ දෙනෙකු මෙන්, මගේ මිත්රයා යහපැවැත්ම පිළිබඳ ලෙස පැතිර හැඟීමක් සොයමින් සහ භාවනා (හෝ ප්රේමය, මුදල්, සාර්ථකත්වය, මත්පැන්, හෝ ප්රතිකාර) එය ලබා ඇති බව අපේක්ෂා කරන ලදී. එහෙත්, තිරසාර නොවන අතර යහපැවැත්ම, සැප, සතුට, සමාන නොවේ. සතුට පිබිදීමක්-කිරීමට මානසික ආතතිය අඩු කිරීමේ, ජෝන් Kabat-Zinn, පුරෝගාමියා විවෘත මනසක් සමග අපගේ ජීවිත "සම්පූර්ණ විනාශයක්" නමින් ඇති දේ ඇතුළු සඳහා වාහනය ලෙස ජීවිතයේ අපහාස සියලු ගැනීමට ඇති හැකියාවයි .
එය බුදු දහම අධ්යයනය කිරීම හා මනෝ චිකිත්සාව අනුගමනය කිරීමේ දී මා මානසික වර්ධනය කිරීම සඳහා ක්රමවේදයක් බව විනාශකාරී ප්රතිකි්රයා තොරව තුවාල හැඟීම් පැවැත්වීමට පුද්ගලයෙකු හැකියාව පවතින බව ඒත්තු වෙමි. ඒ වෙනුවට වහාම පුද්ගලයෙකු විද්යමාන, illusive ඔප්පු කරන බව ස්වයං හරය අර්ථයෙන් වෙත අවධානය යොමු කිරීමට තුවාල හැඟීම් භාවිතා කළ හැකි, කෝපය හෝ සාංකාව ප්රතිචාර දක්වමින් වඩා. ආරක්ෂා කිරීමට කිසිදු ස්වයං පවතී නම්, කෝපය හෝ සඟාව වෙත ප්රතික්රියා කිරීමට අවශ්ය නොවේ. සතුටක් හා අප්රසාදය එවිට ඔවුන් එකිෙනක වන ක්රම සඳහා අගය කළ හැකිය. යහපැවැත්ම ද ව්යසනයක් ඇතුළත් බව විශාල මුළු ක එකිනෙකින් වෙන් කල නොහැකි කොටසක් ලෙස තේරුම් ඇඳෙයි.
සතුට නම්, වේදනාව සහ අපේක්ෂා භංගත්වයේ ආදරය ආක්රමනකාරී වඩා ශක්තිමත් බව ඔප්පු කරන බව, ඉවසා සිටිය හැකි බව විශ්වාසය වේ. එය ප්රසන්න හැඟීම් ඇමුණුමක්, සහ අපගේ ම narcissism කිරීමට නොවැලැක්විය හැකි අපහාස හරහා අපට මග පෙන්වන දැනුවත් කිරීමේ ධාරිතාව ගැන විශ්වාසය නිදහස් වේ. එය අපේ සිත් තුළ අපි පමණක් දුටු පිළිගැනීමක් ඇති ආකාරයේ සඳහා ධාරිතාව සතු බව, අප එසේ ස්වයං-, බැන්ජෝ විය යුතු නැති බව සාක්ෂාත් වේ. මෙම සතුට කලාතුරකින් මනස පුහුණු කිරීම සඳහා ප්රයත්නයක් නොමැති වෙයි.
මෙය සාර්ථක කරගැනීම සඳහා අප පළමුව අපගේ දැක්ම සාමාන්යයෙන් ඇති වන්නේ කෙතරම් පටු සොයා යුතුය. මෙම භාවනා කාර්යයකි. ඉදිරියට යන්න, විනාඩි පහකට විතර ඔබේ ඇස් වසා, ස්වයං-කැතයි ඔබේ සිතුවිලි ආකාරය නිරීක්ෂණය. "මම මේ දේ නතර කළ හැක්කේ කෙසේද?" ඔබ සිතනවා විය හැකිය. අපි කවුරුවත් බොහෝ දුර එකම කේක් විශාලතම කෑල්ලක් ලැබූ ගැන හිතන්න පුළුවන් වූ අට හැවිරිදි දරුවා සිට ඇත.
The Second International Conference on Gross National Happiness
RETHINKING DEVELOPMENT
Local Pathways to Global Wellbeing
St. Francis Xavier University, Antigonish, Nova Scotia, Canada
June 20 to June 24, 2005 Bhante Saranapala
Concept of Happiness: A Buddhist Perspective
http://www.gpiatlantic.org/conference/papers/saranapala.htm
Long before Sigmund Freud, Carl Jung, Alfred Adler and others, Buddha taught psycho analysis and ventured to offer ideas and psychological solutions pretty much like the modern day behavioral scientists and taught the world the conditioned nature of all issues and all views and all matter.I am prompted to write this article, "Concept of Happiness: A Buddhist Perspective" on account of this week's global conference on, "The Gross National Happiness (GNH)" in Nova Scotia — indeed, an exceedingly refreshing idea! I understand that the purpose of this conference is to seek out ways conducive to human happiness that ensure both the material and spiritual welfare of the global citizenry. Advocates of GNH believe that instead of Gross National Product (GNP), which measures the strength of material production of a country ergo, material wellbeing, individuals in a society must find a way to assess a given society's standard of living; GNH formula being the answer.
Anyone who would wish to set the world to rights and face the modern day challenges of breeding poverty, physiological and psychological sickness and an impending environmental Armageddon, and celebrated Wall Street scandals of roguish, greedy Enron and Morgan Stanley's of recent times, all un-happiness producing issues, would do well to hearken to the word of the Buddha. He could show you how, the whys and the wherefores of man made global issues and catastrophes; how these arise; i. e., their causes, ludicrously simple at times — fester and deteriorate — begging for quick solutions — and drag down in their tide unsuspecting innocents. He could perhaps give you a lesson or two of the collective responsibility of those in power — this includes governments and business — to set the world to rights again.
It is mind boggling that two and half millennia ago, long before Adam Smith or Benham, a wise sage from India called Siddhartha Gautama, the founder of Buddhism who claimed total awakening or enlightenment or Buddhahood thought out sound economic principles for all human societies for all seasons to follow which would promote individual and public good and happiness. He offered the world his own guarantees based on sound reasoning and logic that if human beings, the community of nations, were to follow his guidelines, the world would be a better place to live in and to be born into where all human beings would possess the capacity to reap the fruits of true happiness not only for their individual selves but for the benefit of the entire human race!
Long before Sigmund Freud, Carl Jung, Alfred Adler and others, Buddha taught psycho analysis and ventured to offer ideas and psychological solutions pretty much like the modern day behavioral scientists and taught the world the conditioned nature of all issues and all views and all matter. His teaching exudes notions of inherent dignity and worth of every man and woman, respect for life — all forms of life — and freedom of thought and expression long, long before these became fashionable or politically correct mantras.
Buddhism claims that all human beings are creatures of desire seeking happiness (sukha kamani bhutani). Then, what is happiness? How to gain it? Where does it exist? This article intends to examine the concept of true happiness as found in the Buddhist canonical texts and intends to put forward the Buddhist perspective on happiness which I think is similar to what the enthusiasts of the GNH mean to achieve: that while economic welfare is important for human happiness that alone will not guarantee true happiness if it is devoid of an overpowering commitment to spiritual and moral progress.
The Buddhist term for happiness in the ancient Indian language of Pali, in which the Buddha is said to have spoken is "Sukha" as opposed to "Dukkha" — suffering, dissatisfaction or misery. In other words, in the absence of suffering through pain and worry, there must of necessity be happiness. All beings, both macrocosmic and microcosmic, seek happiness through any means available to them and struggle to create happiness for them selves.
We find several modes of happiness in Buddhist canonical literature. In one mode of happiness, the Buddha is said to have acknowledged two types of principal happiness: happiness of the householders through the material and economic welfare called "Gihi Sukha" and the happiness of the renunciates, that of spiritual wellness called "Pabbajita Sukha". Then, Gihi Sukha or happiness for lay people, derives from the legitimate pursuit and acquisition of material possessions i. e., property, house, money, car, TV, etc. and enjoying same as normal human beings in society eating, drinking, singing, dancing or going to the movies, etc. that is, socializing in socially acceptable ways.
Buddhism does not deny this type of material happiness. Buddhism however, while stressing on the ephemeral nature of this type of happiness as all material happiness is but transient, shows in specific terms how economic and material progress can be achieved despite its basic tenet, "All material happiness is but transient".
Pabbajita Sukha or the happiness of a renunciate or a recluse on the other hand derives from the total giving up of material possessions i. e. detachment from material possessions. An individual, seeing the transience of material possessions and life itself, retires into a life of seclusion and strenuously exercises to attain the highest state of happiness leading to immortality which Buddha described as "unborn and unconditioned". Of course, Gihi sukha is dependent on the possession the material things, hence, conditioned.
In another mode of happiness, Buddha speaks about four types of happiness in Anguttara Nikaya. An individual who lives in the society without retiring into a life of seclusion may enjoy four kinds of happiness:
Elsewhere in Buddhist canonical literature, we find four ways of securing ones treasures for future necessities or for a rainy day. Buddha speaks of a banking/saving /investment system, which leads to material welfare and both physical and psychological happiness, namely,
The Vyaggapajja Sutta of the Anguttara Nikaya points out some steps as to how to earn happiness by an individual.
There's no reason to doubt that the great Sage, the Buddha delved into the forces of supply and demand and market play even as we know today — human condition remaining the same both then and now, and dared to proffer solutions through his teaching and analyzed the notion of self interest that constitutes the core of material progress of the humankind. His ideas on investment and why and how investments ought to be made should be of particular interest to all those who still erroneously label Buddhism as a philosophy of pessimism.
Once, a banker, a family man, asked the Buddha to give him some tips that will lead to happiness in this world and in the next.
The Buddha offered him the following four duties that would guarantee One's Own Happiness!
To this end, Buddhism teaches ten steps (Again, as in the Anguttara Nikaya):
If the above mentioned references from the Buddhist canonical literature makes it clear that Buddhism attempts to offers a serious and a cogent rationale as to the nature of happiness and a modus operandae in achieving the same, one may still ask the question, where does this happiness exist? Another Buddhist canonical text, the Udana, throws some light!
Self-control in deeds, self-control in words and self-control in thoughts are the key to happiness and these virtues provide people with the safety net of both a shelter and refuge. No citizen in this globe is immune from old age, sickness and death. Awareness of old age, sickness and death, and performance of good deeds lead to happiness. For, one who performs meritorious deeds and is restrained in body, speech and thought, attains the state of immortal happiness.
Dhammapada, the celebrated canonical work with the entire Buddhist doctrine in capsule form further amplifies the nature of human mind and where human suffering and happiness derive from:
These then, are some mental factors that a citizen of the world has to cultivate along with economic success. Dhammapada further clarifies that "health is the greatest of gifts, contentment, the greatest of wealth; fidelity, the best of relationship and immortality, the ultimate evolution of human consciousness and Nirvana, the highest of happiness.
The Dhammapada also sheds some light as to how to earn happiness.
An individual must cultivate vigilance, i. e., mindfulness or awareness, which leads to the abode of eternal life, security and happiness. "Those who are vigilant never die! Be non-vigilant and you are as good as dead - in Mara's realm — already!" Likewise, if an individual is to be reflective and persistent, mindful, if that individual's deeds are to be pure, if s/he is to act with much consideration, if s/he becomes self-restrained and live according to law, his/her glory and happiness will increase in this world and as well as in the next.
Bhante Saranapala
Ph.d Candidate, Centre for the Study of Religion, University of Toronto Buddhist Chaplain, Campus Chaplains' Association, University of Toronto; resident Buddhist monk and Teacher of Meditation, West End Buddhist Centre, Mississauga, Ontario
The Westend Buddhist Monastery
1569 Cormakc Cr.,
Mississauga, Ontario
Canada L5E 2P8
905-274-7421
b.saranapala@utoronto.ca
දළ ජාතික සතුට පිළිබඳ දෙවන ජාත්යන්තර සම්මන්ත්රණ
සංවර්ධන කාරණා අරභයා
ගෝලීය යහපැවැත්ම සඳහා පළාත් පියමග
ශාන්ත ෆ්රැන්සිස් සේවියර් විශ්ව විද්යාලය, Antigonish, නෝවා ස්කොටියා, කැනඩාව
ජූනි 24, 2005 ජූනි මස 20
හිමියෝ සරණපාල
සන්තෝෂයට සංකල්පය: බෞද්ධ දර්ශන
දිගු සිග්මන්ඩ් ෆ්රොයිඩ්, කාර්ල් ජුන්ග්, ඇල්ෆ්රඩ් ඇඩ්ලර් සහ අන් අය පෙර, බුද්ධ මනෝ විශ්ලේෂණය ඉගැන්වූ වගේ බොහෝ නූතන චර්යාත්මක විද්යාඥයන් වැනි අදහස් හා මානසික විසඳුම් ලබාදෙන ලෙස නාමයක් අත්පත් හා ලොව සියලු ප්රශ්න හා සියලු අදහස් හා සියලු පදාර්ථය පිළිබඳ සමීකරණය ස්වභාවය ඉගැන්වූ සේක. ඇත්ත වශයෙන්ම, ක අතිශය නැවුම් අදහසක් - මත මෙම සතියේ ගෝලීය සමුළුව නිසා, "දළ ජාතික සතුට (GNH)" නෝවා ස්කොටියා දී මම මේ ලිපිය, "බෞද්ධ දර්ශන සන්තෝෂයට සංකල්පය" ලියන්න සඳහා විමසනු මම! මම මෙම සමුළුවේ අරමුණ ගෝලීය පුරවැසියන් ද්රව්යමය හා ආත්මික සුභසාධනය යන දෙකම සහතික මානව සතුට පැවැත්විමට ක්රම සොයා කිරීම බව තේරෙනවා. GNH අද්වකාත් වෙනුවට රට ergo, ද්රව්ය යහපැවැත්ම පිළිබඳ, ද්රව්ය නිෂ්පාදනය ශක්තිය මනින දළ ජාතික ආදායමෙන් (GNP), ක, සමාජයක් තුල පුද්ගලයින් ජීවන දෙන සමිතියේ සම්මත තක්සේරු කිරීමට ක්රමයක් සොයා ගත යුතු බව විශ්වාස; GNH සූත්රය පිළිතුර වීම.
හිමිකම් කරා වන ලෝක තබා බෝ දුප්පත්කම, කායික හා මානසික ලෙඩ රෝග හා ආසන්න පාරිසරික ආමගැඩන් නූතන අභියෝගවලට මුහුණ ප්රාර්ථනා කරන අතර, roguish, කෑදර රොන් වෝල් වීදිය වංචා සමරනු හා මෝර්ගන් ස්ටැන්ලි මෑත කාලයේ, සියලු un- බව ඕනෑම කෙනෙකුට ගැටළු නිෂ්පාදනය සතුට, බුද්ධ වචනය කලෙක අවනත කරනවා නම් යෙහෙකි. ඔහු whys මනුෂ්ය wherefores ගෝලීය ප්රශ්න මෙන්ම ව්යසනයන් කළ ආකාරය, ඔබට පෙන්වන හැකි; කෙසේ මෙම පැන; මම. E, විටින් විට හාස්ය ජනක සරල ඔවුන්ගේ හේතු, -. දෙගිඩියාව හා පිරිහීමට - ඉක්මන් විසඳුම් සිඟමනේ - හා ඔවුන්ගේ රැල්ල සැකයට බඳුන් අහිංසකයන්ගේ පහළ අදින්න. මෙම රජයන් හා ව්යාපාර ඇතුළත් - - නැවත හිමිකම් කරා වන ලෝක නියම කිරීමට ඔහු සමහර විට ඔබ බලයේ සිටින අයගේ සාමූහික වගකීම පාඩමක් හෝ දෙකක් දිය නොහැකි විය.
එය ඇඩම් ස්මිත් හෝ Benham, ඉන්දියාවේ සිට ප්රඥාවන්ත අග්ගිස් සිද්ධාර්ථ මුළු පිබිදීමක් හෝ බුද්ධත්වයට ප්රකාශ කරන ගෞතම, බුදු දහම, ආරම්භක හෝ නුවණට සියලු සඳහා සියලු මානව සමිති සඳහා ශබ්ද ආර්ථික මූලධර්ම සිතා කැඳවා දීර්ඝ, දෙක හමාරක සියවස් ගණනකට පෙර බව අවුල් මනස යනු තනි පුද්ගල හා පොදු යහපත හා සතුට හිමි වනු අනුගමනය කිරීමට කන්න. ඔහු මිනිසුන්, ජාතීන් අතර ප්රජාව, ඔහුගේ මාර්ගෝපදේශ අනුගමනය කිරීමට නම්, ඒ වන විට ලෝකයේ ජීවත් වීමට වඩාත් යහපත් තැනක් වනු ඇතැයි තර්ක ශබ්ද හා තර්කය මත පදනම්ව ලෝකයේ ඔහුගේ ම සහතික ඉදිරිපත් හා සියලු මිනිස් එන්නෝ එහිදී උපත කිරීමට තම තමන්ගේ පෞද්ගලික සමගියෙන් සඳහා නොව, සමස්ත මානව වර්ගයා ගේ යහපත සඳහා පමණක් නොව සැබෑ සතුට ඵල නෙලා ගැනීමට හැකියාව!
දිගු සිග්මන්ඩ් ෆ්රොයිඩ්, කාර්ල් ජුන්ග්, ඇල්ෆ්රඩ් ඇඩ්ලර් සහ අන් අය පෙර, බුද්ධ මනෝ විශ්ලේෂණය ඉගැන්වූ වගේ බොහෝ නූතන චර්යාත්මක විද්යාඥයන් වැනි අදහස් හා මානසික විසඳුම් ලබාදෙන ලෙස නාමයක් අත්පත් හා ලොව සියලු ප්රශ්න හා සියලු අදහස් හා සියලු පදාර්ථය පිළිබඳ සමීකරණය ස්වභාවය ඉගැන්වූ සේක. මෙම මෝස්තරයක් හෝ නිවැරදි දේශපාලන මැනවින් ප්රගුණ බවට පත් විය දීර්ඝ, සිතුවිලි හා අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ නිදහස දිගු - ජීවිතයේ සියලු ආකාර - උන් වහන්සේගේ අනුශාසනා ගැන නෛසර්ගික ගෞරවය හා සෑම ස්ත්රියක් හා පුරුෂයෙක් වටිනා ජීවිතය ගරු ඒකත්වයක් exudes.
බුදු දහම සියලු මිනිස් වර්ගයා සතුට (sukha කමනි bhutani) උත්සාහ ආශාව සත්වයන් බව ප්රකාශ කරයි. එවිට, සතුට කුමක් ද? එය ලබා ගන්නේ කෙසේද? ඒක කොහෙද පවතින වන්නේ කෙසේද? මෙම ලිපිය බෞද්ධ කැනොනිකල් පාඨ තුළ හමුවන සැබෑ සතුට පිළිබඳ සංකල්පය පරීක්ෂා කිරීමට අදහස් මම GNH වන, උනන්දුවක් සපුරා ගැනීමට අදහස් කරන දේ හා සමාන වේ සිතන සතුට පිළිබඳ බෞද්ධ දර්ශනය ඉදිරිපත් කිරීමට අදහස්: ආර්ථික සුබසාධනය සඳහා වැදගත් වන අතර ඒ එය අධ්යාත්මික හා සදාචාර දියුණුව සඳහා රස අහරක් කැපවීම තොර නම් පමණක් සැබෑ සතුට සහතික නොවන බව මානව සතුට.
දුක්, නොසතුට හෝ කාලකන්නි - "දුක්ඛනිරෝධ" විරුද්ධ ලෙස බුද්ධ කී බව පැවසේ කරන පාලි පැරණි ඉන්දීය භාෂාව, සතුට සඳහා බෞද්ධ කාලීන "Sukha" වේ. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, වේදනාව සහ කනස්සල්ල හරහා දුක් නොමැති විටෙක, අවශ්යතාව සතුට තිබිය යුතුයි. Macrocosmic හා ශුද්ර යන දෙකම සියලු සතුන්ට, ඔවුන් වෙත පවත්නා ඕනෑම දෙයක් සතුට සොයා සඳහා ව්ච්ඕ සතුට නිර්මාණය කිරීමට අරගල කරනවා.
අපි බෞද්ධ සාහිත්යය කැනොනිකල් සතුට කිහිපයක් මාතයන් සොයා ගන්න. ද්රව්යමය හරහා ගෘහමූලික සතුට හා "Gihi Sukha" නමින් ආර්ථික සුබසාධනය හා renunciates වන සතුට, "Pabbajita Sukha" නමින් ආත්මික සුවතා බව: සතුට එක් ආකාරයේදී, බුද්ධ ප්රධාන සතුට වර්ග දෙකක් පිලිගෙන තිබේ බව පැවසේ . එවිට, Gihi Sukha හෝ ගිහි ජනතාව සඳහා සතුට, ද්රව්ය සතු දේපළ, i සුජාත හඹා සහ අත්පත් කර ගැනීම නිසා ය. සමාජීය පිළිගත හැකි ක්රම සමාජගත ඊ., දේපළ, නිවාස, මුදල්, මෝටර් රථ, රූපවාහිනිය, ආදී ආදී සමාජය ආහාර, පානීය, ගායනය, නැටුම් හෝ චිත්රපට යන්නේ, සාමාන්ය මිනිසුන් ලෙස එකම භුක්ති බව.
බුදු දහම ද්රව්ය සතුට මේ ආකාරයේ ප්රතික්ෂේප කරන්නේ නැත. බුදු දහම කෙසේ වෙතත්, සියලු ද්රව්ය සතුට පරිදි සතුට මේ වර්ගයේ තියෙන්නේ ඒකට ස්වභාවය මත අවධාරනය නමුත් තාවකාලික අතර, ආර්ථික හා ද්රව්යමය ප්රගතිය එහි මූලික ශික්ෂා පදයෙන් අත්පත් කළ හැකි ආකාරය විශේෂිත අනුව පෙන්නුම් කරන්නේ, "සියලු ද්රව්ය සතුට වන නමුත් තාවකාලික".
Pabbajita Sukha හෝ renunciate සතුටට හෝ අනෙක් අතට එය recluse ද්රව්ය වස්තුව දක්වා මම ලබා මුළු වන නිසා ය. ඉ. ද්රව්ය සම්පතෙන් කඳවුරක් ඉදි. පුද්ගලයෙකු, ද්රව්ය සතු දේපළ හා ජීවිතය පවා ඇති transience දැක, විරාමය ජීවිතයක් බවට විශ්රාම හා දැඩි වෙහෙසක් දරා බුද්ධ "නූපන් හා unconditioned" ලෙස විස්තර කල අමරණීය තුඩු සතුට වැඩිම රාජ්ය සකසා ගැනීමට පාවිච්චි කරනු ලැබේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, Gihi sukha සමනය, මේ නිසා, ද්රව්යමය දේවල් සතුව මත රඳා පවතී.
සතුට තවත් ආකාරයේදී, බුද්ධ අංගුත්තර නිකායේ, සතුට ගැන වර්ග හතරක් කතා කරයි. විරාමය ජීවිතයක් බවට විශ්රාම තොරව සමාජය තුළ ජීවත් පුද්ගලයෙකු සතුට වර්ග හතරක් භුක්ති හැක:
අයිතිය සතුට (atthi sukha)
ධනය තිබීමේ සතුට (bhoga sukha)
ණය මිදී සතුට (anana sukha)
Blamelessness පිළිබඳ සතුට (anavajja sukha)
මෙම ක්රමය අනුව, එසේ නම්, සතුට සාධාරණ සහ ධර්මිෂ්ඨ මාධ්යයන් තුලින් ද්රව්ය සුභ සාධන, මූල්ය හෝ ආර්ථික ආරක්ෂක භුක්ති වේ. ඒවා පවුල, මිතුරන්, ඥාතීන් හා යහපත් ක්රියා මගින් සඳහා සතුට ද, ඒවා ස්වයං සඳහා ඒවායෙහි ධනය උපයෝගී කර ගනිමින් භුක්ති ගත හැක. සතුට ඒ වගේම ණය-නිදහස් බවට පත් වෙමින් සිට ගජේන්ද්රකුමාර් දක්වා ඇති කළ හැක. එවිට වසල ඔප්පු වැළැක්වීමට නොහොත් ප්රතිඵලයක් blamelessness හරහා භුක්ති ඒ සතුට තියෙනවා. එය debt- නිදහස් හා blamelessness රාජ්යයක් ලබා වීම, ද්රව්යමය දේවල් සතුව, ධනය හා ඒවා දෛනික පරිභෝජනය සඳහා එම භාවිතය මත කායික සතුට බැංකු බව මෙහි දී අවධාරණය කළ යුතුය. ලෙස, පැහැදිලි අයිතිය සතුට, ධනය හා ණය-නිදහස් වීම blamelessness වෙත්ද ආත්මික හෝ මානසික වන සතුට, ඉහල පෙළේ සඳහන් බැවින්ද සියලු ආර්ථික ආරක්ෂාව හා ස්ථාවරත්වය වෙත යොමු වන්න.
වෙනත් තැන්වල බෞද්ධ කැනොනිකල් සාහිත්යය, අපි අනාගත අවශ්යතා සඳහා හෝ වැසි සහිත දිනයක් සඳහා අය වස්තු සුරක්ෂිත හතරක් ක්රම සොයාගත. , බුදුන් වහන්සේ, එනම්, ද්රව්ය සුභසාධනය සහ ශාරීරික හා මානසික සතුට ගෙන දෙයි කරන බැංකු / ඉතිරිය / ආයෝජන පද්ධතිය, කතා කරයි
ස්ථිර හෝ නිශ්චල දේපළ තිබීම (thavara nidhana) එනම්, ඉඩම් හා වාසය
මෝටර් රථ, විදුලි උපකරණ හා අනෙකුත් ජීවන දේවල් වගේ අතේ ගෙන යා හැකි සතු දේපළ (jangama nidhana) තිබීම
රන් / රිදී, මුදල්, වටිනා ස්වර්ණාභරණ සහ වෙනත් දේ වගේ උපයෝගීතාවය සතු දේපළ (angasama nidhana) තිබීම - ළමා අධ්යාපනය සඳහා වටිනාකම පොදිගසා ඉවත් එවැනි සම්පත් දැමීම.
අවසන් සතුට, නිවන් කරා අපගේ ගමන් හරහා අපට (anugamika nidhana) සහය වීම සඳහා උරුම කොට මේ ජීවිතයේ සිට ඊළඟ අපේ සෙවණැල්ලක් මෙන් අපට අනුගමනය බව කුසලතා ප්රදානය (යහපත් ක්රියා ප්රතිඵල) ගබඩා ෙකොට.
ඒ අනුව, මෙම කිසිදු පන්ති මට්ටමේ ගෝලීය පුරවැසියන් මූල්ය හා ද්රව්යමය ස්ථාවරත්වය සහ ආරක්ෂාව ගෙන ඒමට සුරක්ෂිත / තැන්පත් නොකර හතර මාර්ග වේ.
අංගුත්තර නිකායේ Vyaggapajja සූත්රය පුද්ගලයෙකු විසින් සතුට උපයා ගැනීමට ආකාරය පියවර කිහිපයක් පෙන්වා දෙයි.
මානව තත්වය එම දෙකම එදා සහ අද ඉතිරි, ඔහුගේ ඉගැන්වීම් තුළින් විසඳුම් proffer කිරීමට තරම් නිර්භීත හා විශ්ලේෂණය - මහා Sage, බුද්ධ අද අප දන්නා පවා ඉල්ලුම සහ සැපයුම සහ වෙළෙඳපොළ නාට්යයේ බලවේග බවට delved බව සැක කිරීමට කිසිදු හේතුවක් නැහැ මෙම මිනිස් වර්ගයා භෞතික ප්රගතිය හරය බවට පත්වන්නාවූ ස්වයං අවශ්යතා පිළිබඳ මතය. ආයෝජන හා ඇයි? ආයෝජන තවමත් වැරදි සහගත නොවන අසුබවාදී ආකල්පයක් ක දර්ශනය ලෙස බුදු දහම ලේබලයක් වූ සියලු දෙනාට විශේෂ උනන්දුවක් විය යුතු කළ යුතු උන් වහන්සේගේ අදහස්.
පසු, බැංකු කරුවෙකු, පවුලේ කෙනෙක්, ඔහු මේ ලෝකයේ හා ඊළඟ සතුටට හේතු වනු ඇතැයි ඉඟි කිහිපයක් ලබා දෙන ලෙස බුද්ධ ඉල්ලා සිටියේය.
බුදුන් වහන්සේ ඔහුට එක් ම සතුට සහතික කරන බව පහත සඳහන් හතර රාජකාරි ඉදිරිපත්!
ඒ ගෙහිමියාට ඕනෑම වැඩ (utthana sampada) තුළ, දක්ෂ, කාර්යක්ෂම, උනන්දුවෙන් හා ධෛර්යය සම්පන්න විය යුතුය
ඒ ගෙහිමියාට හොරු සහ ස්වාභාවික විපත් (arakkha sampada) සිට ඔහුගේ ආදායම ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ කළ යුතුයි
ඒ ගෙහිමියාට ඉවත් නපුර (kalyana mittata) සිට නිවැරදි මාර්ගය ඔස්සේ ඔහු යොමු කළ හැකි විශ්වාසවන්ත ධර්මිෂ්ඨ, ත්යාගශීලී හා බුද්ධිමත් අය හොඳ හා විශ්වාසනීය මිතුරන් තිබිය යුතු අතර
ඒ ගෙහිමියාට සාධාරණ එකක් ම ආදායම් මුදලක් වැය කළ යුතු හා ඔහුගේ ආදායම (සම jivikata) සමානුපාතිකව කෙනෙකුගේ හැටියට ජීවත් වන යුතුය.
මේ අනුව, ආර්ථික සුරක්ෂිත සමාජ සහයෝගීතාව යයි. සතුට පසුව ද පරහිතකාමී හා ආත්මික කටයුතුවල නිරත සමාජ විදිහට එකතු වෙන්න හෝ සම්බන්ධතාවයක් පවත්වාගෙන යාම මගින් ඇති විය හැක. එය සාමූහික සතුට ගෙන ඒමට බව සහතික සමග ආකාරයේ සමාජ ගිවිසුම් තියෙන්නේ.
මේ සඳහා, බුද්ධාගම (නැවතත්, අංගුත්තර නිකායේ, වැනි) පියවර දහයක් උගන්වන:
රැක බලා ගැනීම හෝ දෙමාපියන් අවශ්යතා උපස්ථාන
දරුවන්ගේ සුභ සාධනය සඳහා සහභාගි
Cherishing හා බිරිඳ බලා
විවාහ ජීවිතය තුළ අන්යෝන්ය අවබෝධය පවත්වා ගැනීම, ගෞරවය හා ශක්තිය
හෙල්පින් සහ ඥාතීන් හා ඔවුන්ගේ අවශ්යතා සහභාගි
ප්රජා මූලිකයන් හෝ ජ්යෙෂ්ඨ පුරවැසියන් ගෞරව
මෙම ගොනුවී (devas) Recollecting හා හොඳක් සතුට හවුල් වීමට ඔවුන්ට ආරාධනා
යහපත් පුණ්ය ක්රියා රංගනය, ඉදිරිපත් කිරීම හා කුසලතා මාරු කිරීම මගින් එම පිටත් අය සිහි
සමාජයේ සිවිල් සහ සදාචාරාත්මක නීති වලට අනුව ජීවත්
ජීවිතයේ ධර්මිෂ්ඨ හා අනුකම්පාසහගත මග පෙන්වීම
මෙම සියලු පියවර ලෙස පුද්ගලයන් මෙන්ම ද්රව්ය සතුට හා ආත්මික සතුට උපයා ගත හැකි වන හරහා බෞද්ධ, උදාරත්වය (දානය), සදාචාරය (සීල) සහ භාවනා (භාවනා) අවශ්ය වන 'ට්රයඩ්' ප්රායෝගික හා සම්බන්ධ වේ.
ඉහත බෞද්ධ කැනොනිකල් සාහිත්ය යොමු සඳහන් පැහැදිලි බුද්ධාගම සතුට ස්වභාවය හා එම උදාකර ගැනීම සඳහා උපාය operandae ලෙස බරපතල සහ COGENT තාර්කිකය ඉදිරිපත් කිරීමට උත්සාහ බවයි නම්, එක් තවමත් තැන, මේ භාග්යවන්තකම කරන්නේ, ප්රශ්නයක් ඇසිය හැක පවතින බවත්; තවත් බෞද්ධ කැනොනිකල් පෙළ, එම උදාන, සමහර එලියක්!
සතුට බව මතක ය
ලෞකික බැම්මෙන් නිදහස්!
ලිංගික සැප සතුට,
තවද, (අ ලෝලී) ස්වර්ගයට යනවා ඇති සතුට
දුර සමාන කෙනෙක් වත් නැත දහසයවන-කොටස මගින්
ඒ සතුට එක් සඳහා වෙහෙසෙන අවසාන වන ට සම්බ!
එවිට මනස සතුට, නොමැකෙන මතක ය. මේක සාමාන්ය මනස නොවන නමුදු, අධ්යක්ෂණය, සියලු බැඳුම්කර හා විලංගු සිට උපදෙස් හා මනස නිදහස් දැනුම්! පසු විලංගු නිදහස්, මනස විශ්වීය හොඳ-කැමැත්ත සහ දයානුකම්පාව වැනි දිව්යමය ගුණාංග තුලට කාවැදී බවට පත් වේ. ඉතින්, විට ශුද්ධෝත්තම, දලයි ලාමා සෑම විටම "දයාව මගේ ආගම වේ!" පවසයි එය පිටපතින් නැහැ! එය අව්යාජ සතුට නැහැ! එය බුද්ධ තබා ලෙස "දිව්යමය ගැලවුනාවූ ජීවත්" නියත වශයෙන්ම තියෙන්නේ!
සිතුවිලි වචන සහ ස්වයං-පාලනය ස්වයං පාලනය ඔප්පු තුළ, ආත්ම දමනය සතුටට ප්රධාන වන අතර මෙම ගුණ ඇති නිවාස හා රැකවරණය යන දෙකම ආරක්ෂාව ශුද්ධ ජනතාවට ලබා දෙයි. මෙම ලොව කිසිදු පුරවැසියෙක් වයස, ලෙඩ රෝග හා මරණය වගකියන්නේ නැහැ. වයස, ලෙඩ රෝග සහ මරණය දැනුවත් කිරීම, සහ යහපත් ක්රියා කාර්ය සාධන සතුට තුඩු. සඳහා, පුණ්ය ක්රියා ක්රියාකාරිත්වය හා ශරීරය, කථනය සහ චින්තනය වැළැක්වූ සිටින එක් අමරණීය සතුට රාජ්ය ලබාගත හැකිය.
ධම්මපදය, කරලක් ආකාරයකින් සමස්ත බෞද්ධ දර්ශනය සමග උත්කර්ෂවත් කැනොනිකල් වැඩ තවදුරටත් මානව මනස හා එහිදී මිනිසුන් විඳින දුක් වේදනා හා සතුට විඳිමින් ස්වභාවය amplifies:
මනස සියල්ල පෙරමුනට-දුවන්න පුළුවන්!
මනස ප්රධාන උත්තරීතර වන්නේ!
මනස කළ සියල්ල!
පුද්ගලයෙකු කතා කිරීමට හෝ evilly බැහැර සහ අපිරිසිදු සිත සමඟ ක්රියා කිරීමට නම්,
කාලකන්නි නියත වශයෙන්ම ගොනාට ගේ අඩි පාරේ ගමන් පහත සඳහන් ආකාරයට රෝද වැනි ඔහුට / ඇයට අනුගමනය කරනු ඇත!
තනි පුද්ගල හෝ කතා පිරිසිදු හා යහපත් මනසකින් කටයුතු කිරීමට නම්,
නියත වශයෙන්ම සතුට අය ම සෙවණැල්ලක් මෙන් අනුගමනය කරනු ඇත!
මෙම ධම්මපදය තවත් කොටසේ, නොවන එදිරිවාදිකම් සඳහා නොවන වෛරය, හොඳ සෞඛ්ය, ද්රව්ය දේවල් නොවන සතුව, ජය හා පරාජය චින්තනයේ නොවන ඇතිබව නොවන ඇල්ම, ශාන්ත, තෘප්තිය හා විශ්වාසය ප්රධාන ලෙස හඳුනාගෙන ඇත ජනතාව භෞතික හා මානසික සතුට අත්දැකීමට අවස්ථා විවෘත බව ගුණ.
මෙම එසේ නම්, ලෝක පුරවැසියකු ආර්ථික සාර්ථකත්වය සමඟ වගා කිරීමට තිබෙන බව ඇතැම් මානසික සාධකයන් වේ. ධම්මපදය තවදුරටත්, සෞඛ්ය දීමනා ම උතුම් වන්නේ "බව පැහැදිලි සෑහීමට ධනය, ශ්රේෂ්ඨතම; භක්තිවන්තකම, ඥාති සබඳතා සහ අමරණීය හොඳම, මානව විඥානය හා නිවන් සැප, සතුට, වැඩිම අවසාන පරිණාමය.
මෙම ධම්මපදය ද සතුට උපයා ගැනීමට ආකාරය සමහර Times.
පුද්ගලයෙකු, මම අවධියෙන් වගා කළ යුතුය. සදාතන ජීවනය, ආරක්ෂාව හා සතුට සැලකළහ දිවෙන ඊ., සිහිය හෝ දැනුවත් කිරීමේ,. "! කිසි කලෙක නො මැරෙන්නේ අවධානයෙන් සිටින අය නොවන අවධානයෙන් සිටින්න ඔබ මිය තරම් හොඳ - මාර ගේ විෂය තුල - දැනටමත්!" ඒ හා සමානව, තනි චින්තාපර හා දිගටම පවතින, බිය විය යුතු වේ නම්, S / ඔහු බොහෝ සලකා බැලීම සමඟ කටයුතු කරන්නේ නම් ඒ එක් එක් ක්රියාවන්, පිරිසිදු වීමට නම් ගේ නම්, / ඔහු ස්වයං-හික්මීමක් බවට හා නීතිය අනුව ජීවත් ඔහුගේ / ඇය මහිමය හා සතුට මේ ලෝකයේ වැඩි මෙන්ම ඊළඟ ඇත.
හිමියෝ සරණපාල
උපාධිය සඳහා අපේක්ෂක, ආගම පිළිබඳ ඉගෙනීම, ටොරොන්ටෝ විශ්ව බෞද්ධ Chaplain, කැම්පස් Chaplains සංගමයේ ටොරොන්ටෝ විශ්ව විද්යාලය සඳහා මධ්යස්ථානය පදිංචි බෞද්ධ භික්ෂුවක් හා භාවනා ගුරු, බටහිර අන්තය බෞද්ධ මධ්යස්ථානය, Mississauga, ඔන්ටාරියෝ
මෙම Westend අසපුව
1569 Cormakc බැර.,
Mississauga, ඔන්ටාරියෝ
කැනඩාව L5E 2P8
905-274-7421
b.saranapala@utoronto.ca
ඇයි සතුට සමහර අය සඳහා ගත නොහැකි වන අතර, ඇයි අප්රසාදය මූලාශ්ර පිස කිරීම වරදක් වෙනවා.
පසුගිය ජූනි 3, 2014 සමාලෝචනය - ජූලි 1, 1995 දින ප්රකාශයට පත් මාර්ක් එප්ස්ටීන් විසින්
ෙෂයාර්
Tweet
ෙෂයාර්
අපි මෙච්චර කරදර සතුට සපුරා ඇති එක් හේතුවක් අපි පවා ඒ මොකක්ද දන්නේ නෑ. අපි සාංකාව සහ වෙනත් කලබල විනාශ කිරීමට උත්සාහ තබා, නමුත් සතුට ඔබේ ඉදිරිදර්ශනය පුළුල් සමග වැඩි කර, බටහිර හා නැගෙනහිර චින්තනය අතුරන කරන කරන නවීන මනෝ පවසයි.
"මම මේ ලෙඩ වෙනවා," මගේ රෝගී අනෙක් උදෑසන පැවසීය. "මම තවදුරටත් මා නැගී නැත. ඒ වගේ වෙලාවට මට සතුටින් ඉන්න යන්නේ කවදාද?" එය චිකිත්සාව තුළ සිදුවන දෙයක් නොවේ ප්රශ්නය, තවමත් සතුට සඳහා අභිලාෂයන් වරදක් හෝ නොවැදගත් ශබ්ද හැක. "එයා කොහොමද සතුට ඉල්ලා කල යුතු ද?" මම මටම කියලා. මගේ රෝගියාගේ මහත් ආශාව හෘදයාංගම විය, "ෆ්රොයිඩ්? පොදු යොමුකළ යුතු 'එක් ප්රතිකාර බලාපොරොත්තු විය හැකි හොඳම වෙත ආපසු බව නොපවසන්නේ ඇයි" නමුත්. මට කොහොමද මේක නොමඟ යවන නොවී එය ආමන්ත්රණය කරන්නේ කොහොමද?
මම මනෝ චිකිත්සකයකු ලෙස, නමුත් දිගු කාලීන බෞද්ධ පමණක් නොව, ඇගේ උභතෝකෝටිකය ළඟට. බුදු දහම ජීවිතයේ පමණක් පොදු අසතුටුදායක වඩා ඇති නිමිති පහල; එය අපේ ජීවිතයේ අරමුණ ලෙස සතුට සොයා යාම දකින අතර, එය ඉටුකර, මානසික සංවර්ධන ක්රම උගන්වනවා. දලයි ලාමා කිරීම සඳහා, "ජීවිතයේ අරමුණ සතුටින් කරනු ඇත." බෞද්ධ ප්රජාවේ අදහස (මූලික පොත්, 1995) සිට මනෝ චිකිත්සාව: ඔහු මගේ අලුත් පොතේ, ආගමම පදනම තොරව සිතුවිලි කිරීමට පෙරවදන එම වදන් ලිව්වා.
"තමන්ගේ ම," ඔහු, මෙසේ යයි "තාක්ෂණික සංවර්ධනය කිසිදු මුදලක් කල් පවත්නා සතුට ඇති විය හැක. සෑම විටම පාහේ අතුරුදහන් මොන අනුරූප අභ්යන්තර සංවර්ධනය කිරීමයි." අභ්යන්තර සංවර්ධනය වන විට, දලයි ලාමා මයික්රොසොෆ්ට් වර්ඩ් නවතම අනුවාදය ප්රගුණ හැර වෙනත් දෙයක් බවයි. ඔහු සැබෑ සතුට සොයාගෙන ඇති අතර තුවාල කළ හැකි දෙකම නිසා අපගේ මානසික පරිසරය පිරිසිදු ගැන කතා කරයි.
ඇමරිකානුවන් සතුට සඳහා සුවිශේෂ සම්බන්ධතාවක් තිබෙනවා. එක් අතකින්, අපි සතුට අයිතියක් සලකා, සහ වෙළඳ ප්රචාරණ ලොව දන්නා ලෙස එය-අපි කැමැත්තෙන් ඉන්නවා. අපි බොහෝ විශේෂයෙන් භෞතිකවාදීන් ස්වරූපය, එය අයිති කිරීමට උත්සාහ කිරීම අපට හැකි සෑම දෙයක්ම කරන්න.
අනෙක් අතට, අප woodcarving හෝ ස්කුබා කිමිදුම් ගැනීමෙන් සමාන නොගැඹුරු හෝ නොගැඹුරු දෙයක් ලෙස සතුට සොයා යාම අවමානයට පත් කිරීමට හැක. එහෙත්, දලයි ලාමා නිරන්තරයෙන් අවධාරණය ලෙස, සතුට විනෝදාංශයක් නොවේ වත්, එය නොවැදගත් හඹා වේ. එය ලිංගික හෝ ආක්රමනකාරී එම මූලික ලෙස මූලික ධාවකය, නමුත් බොහෝ විට අපගේ නරුම, පශ්චාත් නූතන සංස්කෘතිය නීත්යානුකූල නොවන ලෙස. ඇත්ත වශයෙන්ම, ඇමරිකානුවන් දලයි ලාමා ගේ ස්ථානය දක්වා අවදි කර ඇත: තමන් විසින් භෞතිකවාදීන් සැප සතුට කල් පවත්නා හේතු වී නැත. එම නිගමනයට ලඟාවී, කෙසේ වෙතත්, අපට බොහෝ විට තවත් ක්රමයක් බලන්න, සහ සතුරු ද තර්ජනාත්මක ලෝකයේ බව පෙනේ දේ වලින් අපට අපගේ-හදිසි මාර්ග බාධකයක් යොදා සැප තුලට පසුබැසීම නැහැ. අත්පත් කර ගැනීමට හා ආරක්ෂා, අපි සහගතද හා ලඟා වීමටවත් දෙකම පෙනේ බව සතුට ඇලීම, දිගටම.
බටහිර වෛද්ය විද්යාවට සහ බෞද්ධ දර්ශනය හා ප්රායෝගිකව පුහුණු මනෝ වෛද්යවරයකු ලෙස මගේ අත්දැකීම් මට සුවිශේෂී ඉදිරිදර්ශනය ලබා දී ඇත. මම අපේ ප්රශ්නය අපි සතුට මොකක්ද කියලා මම දන්නේ නෑ ඒ බව තේරුම්ගැනීමට පැමිණ ඇත. අපි සාංකාව, කෝපය, සැකයක්, සහ දුක හැඟීම් විසින් uncluttered ජීවිත එය ව්යාකූල. එහෙත්, සතුට සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් දෙයක්. එය හෙළා දකිමින් තොරව ඇතිබව හා අප්රසන්න තොරව ප්රසන්න ලබා ගැනීමට ඇති හැකියාව තියෙන්නේ.
සියලු වැරදි ස්ථාන
බුදු දහම සහ මනෝ විශ්ලේෂනයට අපි සැබවින්ම එය සොයාගන්නේ අප අවහිර සතුට සොයන ඉතා ක්රම අපට උගන්වනවා. අපගේ පළමු වැරැද්ද අපේ ගැඹුරුම සිහින තුළ අප බොහෝ සඳහා, දිගු අනුරාගී reverie වඩා වෙන කිසිවක් සමාන බව. අප්රසාදය සියලු ආරංචි මාර්ග පිස හා යහපැවැත්මේ නිරන්තර රාජ්ය සඳහා ගවේශනය කිරීමට උත්සාහ වේ මගේ රෝගීන් එක් ශෘංගාරාත්මක පේ්රමය ඔහුගේ නව යොවුන් වියේ සිහින සමග හොඳම එය පැවසීය. ඔහු විශ්වාසවන්තව විට ශිෂේණය ඍජු ඇය නිවසේ පිටවිය සෑම අවස්ථාවකදීම ඔහුට මාව කරනු ඇති අයෙක් ලෙස තම පරිපූර්ණ ඇය විස්තර.
සතුට මෙම ප්රවේශය, සතුටක් හා ලාභයට තීව්ර මානසික රාජ්යයන් අනිවාර්යයෙන් ම කෝපය හෝ, විෂාදියට සමානව දැඩි රාජ්යයන් අශෝභන, නොමැති සහ අසහනයට බාධා කරන විට, අපගේ මුල් අත්දැකීම් සහ ජනතාවට, instinctual වේ. ඕනෑම කෙනෙකුට පළමු ප්රතිචාරය සතුට රාජ්යයන් ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ හා unpleasurable අය තුරන් කිරීමට වනු ඇත. පවා වැඩිහිටියන් වශයෙන් අපි ඉතා කලාතුරකින් විය හැකි සැප කරන්න අය ද අපගේ දුක්ඛිත මූලාශ්රය වන බව, හොඳ හා නරක එකම කාසියක දෙපැත්ත ය යන කාරනය සමග කොන්දේසි එන්න. බටහිර සමාජයට, එහි දීර්ඝ පවුලේ ව්යුහය හා පුද්ගලවාදය තරයේ ම හඹා සමග, ජනතාව බොහෝ විට මෙම හැඟීම් සමඟ කටයුතු කිරීමේදී සහාය සඳහා හැරී තැනක් සමග තමන් ම සොයා ගන්න. වඩාත් සාම්ප්රදායික නැගෙනහිර සමාජයන්හි, ජනතාව ඔවුන්ගේ වේදනාව අඩංගු උපකාර වන, වඩාත් සමාජ හා පවුල් සහාය පද්ධතිය නැත.
වැඩිහිටියන් අප කිසිවෙකු සියලු හොඳ හෝ නරක විය හැකිය යන කාරණය සමග කොන්දේසි පැමිණ ඇති සිතන ලෙස ඒ අපට, අප තවමත් අපේ ලොල් කලකිරීම බැරි ය. අප මීට පෙර අප බලාපොරොත්තු සුන් වී ඇති ඉතා වස්තූන් ග්රහණය කර ගැනීමට දිගටම. මගේ ධනවත් රෝගියා මේ අසීරුතාවයට නිදසුනකි. රසැති ආහාර වේලක් පසු, ඔහු කොග්නැක් ශාලාවය. මෙම කොග්නැක් පසු, සිගරට් එකක්; දුම්වැටි පසු ඔහු ආදරය කිරීමට අවශ්ය වනු ඇත; ආදරය කළ පසු, තවත් සිගරට්. වැඩි කල් යන්න කලින්, ඔහු වයස ඕනෑම අසහනයට පත් සිහින තොරව, නින්ද ඇලීම ආරම්භ කිරීමයි. වූ සංවේදනයන් තුලින් සැප සතුට, උන් වහන්සේගේ සොයන්න අවසන් කවදාවත් බවක් පෙනෙන්නට, ඔහු සතුටු වූයේ නැත. අපි පමණක් බාහිර ලෝකය හැසිරවීමේ හිතන්න; අපි අපට පරීක්ෂා කිරීම සඳහා නතර කළේ නැහැ.
සදාකාලික ලාභයට සඳහා වන අපගේ සෙවුම් බොහෝ විට සමීප සබඳතා තුළ සිදු කරයි. ඔහුගේ නව බිරිඳ සමඟ ප්රේමයෙන් ඉතා සිටි මගේ මිතුරා රැගෙන, නමුත් ඇය ගැබ්ගෙන බවට පත් වන විට ඇයගේ ලිංගික යුනිසෙෆ් ආයතනයට අධික කෝපය කටුක පීඩා විඳීයි. ඔහු පෞද්ගලිකව එය ගෙන කර ගත නොහැකි විය. ඇය ගැබ් ඔහුගේ සතුට තමාගේ ම ලිංගික කලකිරීමට ඉවසා තම නොහැකියාව යටපත් කරන ලදී, ඔහු ඇය ඇත්තටම ඔහුට ආදරය නම් ඇය ඔහු ඇය සමඟ සිටි ලෙස ඔහු සමඟ ලිංගික ලෙස උනන්දු වනු ඇතැයි යන හැඟීම පසුගිය ලබා ගැනීමට නොහැකි විය. ඔහු තම උමග දැක්ම විසින් සීමා කරන ලදී; ඔහුගේ ම සතුටක් හෝ අප්රසාදය ඔහුගේ එකම යොමු ලක්ෂ්යයක් විය.
අපි උල්ලංඝනය, ප්රතික්ෂේප කිරීම, හෝ තුවාල හැඟීම් සමඟ හඳුනා ගැනීම සහ අප එවැනි හැඟීම් මතු විය හැකි තුළ සතුට එනකල්. ෆ්රොයිඩ් පෙන්වා දී ඇති පරිදි ඔවුන් සියලු ආතතිය ලිහිල් කිරීම පිලිබඳව ස්වරූපයෙන්, අවසන් කිරීමට ඉදිරිපත් විය යුතුය සිට එහෙත්, පවා දැඩි අනුරාගී සැප අසතුටුදායක සමග tinged ඇත. පශ්චාත්-orgasmic මානසික අවපීඩනය ප්රසිද්ධ ප්රපංචයකි. අපි එසේ කළ නො හැකි මේ සඳහා දීර්ඝ, නමුත් එය සුදුසුය නොහැකි ය.
සතුට පිළිබඳ බුද්ධ අවස්ථාවක ඉතා සමාන වේ. තාක් කල් අප සියලු අප්රසාදය අහෝසි කිරීම හා යහපැවැත්ම පිළිබඳ දිගු අර්ථයෙන් පමණක් සතුට ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ දිගටම ලෙස, කිසිදු කල් පවත්නා සතුට හැකි ය. කෝපය, ඊර්ෂ්යාව, පලිගැනීම සඳහා ඇති ආශාව සෑම විටම බාධා කරනු ඇත. සැබෑ ජීවිතය සහ එහි සංකූලතාවන්ට අනිවාර්යයෙන්ම දී කාන්දුවීමේ. බෞද්ධ සම්ප්රදාය තුල ප්රසිද්ධ කතාවක් ඇත, Kisagotami බව, ඒක සතුටට බව ප්රවේශය අත්හැර දැමීමට ඉතා වැදගත් බව පෙන්නුම් කරයි.
Kisagotami කාගේ පළමු දරුවා ඔහුගේ ප්රථම උපන් දිනය පුරා කොහේ හරි හදිසියේ මිය තරුණ කාන්තාවක් විය. දරුවා වෙනුවෙන් ඇයගේ ආදරය මංමුලා, Kisagotami ඇගේ පියයුරු සඳහා මියගිය දරුවකුගේ බැඳගෙන සහ ඇගේ පුත් යළි ඇති කිරීමට වෛද්ය විද්යාව සඳහා ඉල්ලා ඇගේ ගමේ ගෙයින් ගෙට ගියා. ඇගේ අසල්වැසියෝ බොහෝ ඇය ඉදිරියෙහි සිට හැකිලී ගියේය සහ ඇගේ පිස්සු කැඳවා, නමුත් එක් මිනිසෙකු, තම පුතා මරණය යථාර්ථය පිළිගැනීමට ඇය අසමත් දැක, තමා පමණක් ඇය, ඖෂධ ඇති බව ඇය පොරොන්දු වෙමින් බුද්ධ ඇය නියෝග කළේය. Kisagotami බුද්ධ ගියා හා වෛද්ය විද්යාව සඳහා ඔහු බැගෑපත් විය. "මම සමහර දන්නවා," ඔහු පොරොන්දු විය. "ඒත්, මම කිසිදු දරුවා, සැමියා, මව්, හෝ සේවකයෙකු මිය ගොස් තිබේ එහිදී නිවසේ සිට අබ ඇටයක් අතලොස්සක් අවශ්ය වනු ඇත."
සෙමින්, Kisagotami ඊ නරුමයන් අද්විතීය අසීරු නොවන බව දකින්න පැමිණියේ ය. ඇය වනාන්තර ඇය දරුවාගේ සිරුර බිම දාන්න හා බුද්ධ ගියා. "මම අබ ඇටයක් ගෙන නැත," ඇය කිව්වා. "ම ගම්මානයේ ජනතාවගේ 'කිහිපයක්, නමුත් මිය ගිය බොහෝ ජීවත්ව., මට කිව්වා"' බුද්ධ ඔබ පමණක් පුතෙකු අහිමි වූ බව සිතා පිළිතුරු දෙමින්, '; මරණ නීතිය ජීවමාන සියල්ලන්ට අතර පවතින බව ය කිසිදු ස්ථිරත්වය. "
Kisagotami කතාව නිසා දරුවා අහිමි බිහිසුනුකම සඳහා අපගේ අනුකම්පාව හෝ නිසා එවැනි ඛේදවාචකයක් හැකි වන ලෝක අපගේ බිය පමණක් නොව, නින්නාද, නමුත් අපි සියලු, ඇය මෙන් අපේ තත්වය අනන්ය වන අතර අපගේ මානසික බව හැඟෙන නිසා වේදනාව සහන අවශ්ය වේ. අපේ සිත් වල පුද්ගලිකත්ව, අපි අගතියට පත් හා තනි සිතින් ස්වයං-කේන්ද්ර ය. අප තවමත් ඉච්ඡාභංගත්වය රහස්යභාවය බව පරම ලාභයට අපේක්ෂා කරති.
ඇය වනාන්තර ඇගේ දරුවාව බෙදීමද විට මා වෙනුවෙන් Kisagotami කතාව වඩාත් දුෂ්කර කොටස වෙයි. ඔහු දීර්ඝ කාලයක් මිය ගොස් ඇතත්, මා තවමත් ඇය, එහි ඔහු හැර යන අදහස මදක් විශ්මයට දැනෙනවා. නමුත් මේ බුද්ධ කරන්න අපට ඉල්ලා ඇත්තේ ද එය ම ය. ඔහු Primal හැඟීම් යථා හෝ තුළ තැන්පත් කරනු බොරු බව තුවාල දරුවා යම් ආකාරයක වැළඳ ක්රමයක් උගන්වන නැත. බුදුන් වහන්සේ Kisagotami නැහැ නැවත ජීවිතය ඇය මිය ගොස් දරුවා ගෙන ඒම මගින්, නමුත් ඇය ඇගේ දැක්ම වෙනස් කිරීම මගින් සතුට සොයා උදව් කළා. ඔහු ද සැලකේ අභ්යන්තර සංවර්ධන අපි සියලු රහසේ වරාය බව "මුලින්ම මට" පෞද්ගලික බොළඳ ඉදිරිදර්ශනය ඔබ්බට සංවර්ධන වේ.
සතුට ලා බුදු
අපගේ අවධානය යොමුකළ යුතු මූල හේතුව නිසි අප නිරීක්ෂණය කිරීම අපට ඇති නොහැකියාවයි. අප අවට අයගේ විවිධ දෘෂ්ටිකෝණ අගය කිරීමට අපොහොසත්, අපගේ ම ඉදිරිදර්ශනය හසුව ඇත. ඒ වගේම අපි ධාවකයන් අපට තේරුම්ගැනීමට ඇති ආකාරය දැඩිව මේ ආකාරයට, නොදැන එසේ කරති. පමණක් අපේ ස්වයං-centeredness උපුටා දැමීමේ හරහා අපි සතුටට ප්රධාන සොයා ගත හැක. බෞද්ධ භාවනා පිළිවෙත් මෙම "මට-පළමු" ඉදිරිදර්ශනය අල්ලාගෙන අල්ලා එය පරීක්ෂා කිරීමට ආරම්භ කිරීමට එක ක්රමයක්. එහෙත් එය වියට ක්රම සිදුවිය හැකි ය. මගේ ගුරුවරයෙක්, උදාහරණයක් ලෙස, යමෙකු හදිසියේ සුප් විශාල සේවය පාත්රය ඉවත ගිය විට නිහඬ භාවනා නිවාඩු නිකේතනයේ පැවති ආහාර සඳහා ගැසී මතකයි. "ඒක මට නැත," ඔහු ඉබේම වාගේ කල්පනා තමා මතකයි. "ඒක මගේ වරදක් නෙමෙයි."
භාවනාව පසුබැසීම වන නිහඬව ගිල්වා, ඔහු තම ප්රතිචාරය විකාරයකි බව සියල්ල දැන සිටියේය. නමුත් මේ අපි හැමෝම එය දැන නොවී කාලය බොහෝ ඇති ප්රතිචාරයක්, කරුණාවන්තය. බෞද්ධ භාවනා වෙනුවට අගතියට පත් පුද්ගලයා පිළිබඳ උනන්දුවක් දක්වන නිරීක්ෂකයින් ලෙස එය මුහුණ, නව ආකාරයකින් කලකිරීමට කටයුතු කිරීමට සිත නිපුනි ක්රමයක් වේ. ඒ වෙනුවට ජීවිතයේ අනිවාර්ය අපේක්ෂා භංගත්වයන් පිළිතුරු වඩා සමඟ "ඇයි මට ?," භාවනා සාර්ථක වෘත්තිකයෙකු ස්වයං අපගේ එදිනෙදා අර්ථයෙන් කලකිරීම කිරීමට අපහාස ප්රතිචාර විසින් කර ඇති සමීකරණය ආකාරය බලන්න ආරම්භ කළ හැකි වනු ඇත.
අපගේ සත්ය ස්වභාව
අභ්යන්තර සංවර්ධනය කිරීමේ පළමු පියවර තනි, එක්-ලක්ෂ්යය ඉදිරිදර්ශනයක් අර්ථයෙන් සොයා පැවැත්වීමට ය. මෙය අප සියලු අපි ඇත්තටම තීරණාත්මක දේ සිදුවන්නේ කුමක්ද කළත් එය මට බලපෑමක් කරන්නේ කෙසේද බව ඕනෑම වෙලාවකදී මේ කාමරය තුළ ඉතා වැදගත් පුද්ගලයෙක්, බවත් ප්රකාශ කර ඇත බව හැඟීමයි. ඔබ හැඟීමක් දැන; එය ඔබ රථවාහන හදිසියේ විනාශ කරන හෝ ඔබ ඉදිරියේ පුද්ගලයා පසුව තවත් එක ගනුදෙනුවක් කරයි අතර මුදල් යන්ත්රය ගැසී සිටී විට ඇති එකම කෙනා. ආවේගාත්මක ප්රතිචාර "ඇයි ඔයා මට කියා කරන්නේ?", හැම විටම ඔවුන්-වනු පෙම්වතා විසින් ඉවත කර තිබෙන නිසයි කෙනෙක් ප්රතිකාර ගැනීමට සිදු වන විට ඒ හා සමානව,, එම හැඟීම සෑම විටම පවතී "මා සමඟ වැරදි දේ?" බෞද්ධ භාවනා දී අපි ඒ හැඟීම සොයා; අපි ස්වයං-දැනුවත් තුලට එය ගෙන වඩා එය අපගේ ජීවිත පවත්වාගෙන කරමු. පුද්ගලයෙකු සාර්ථකව කිරීමට හැකි වූ විට, නිදහස, හැඟීමක් බොහෝ විට නැත.
මගේ රෝගියා, උදාහරණයක් ලෙස, ඔහු පසුගියදා ගුවන් තොටුපළේ දී ඔහුගේ පෙම්වතිය අහුලා සහ ගමන් මළු හිමිකම් එය දැන ගැනීම පසු ඇය වෙනුවෙන් ඇයගේ බෑගය රැගෙන ළඟා ආකාරය මට සිහිපත් කලේය. ඇය ඔහු වෙතින් බෑග් රැගෙන එය ඇය ගෙන ගියහ. ස්වයංපෝෂිත කරන ලකුණක් ලෙස ඇය කටයුතු කරනවා වෙනුවට, ඔහු ඇය ඔහුව බලන්න සතුටු නොවන මෙන් වහාම ප්රතික්ෂේප දැනුණා. ඔහු තම භාවනා ස්වයං-නිරීක්ෂණ ඔහුගේ වස්තුව බව දණහිස-jerk ප්රතිචාරය ගැනීමට අප ඉගෙනගෙන පසු, ඔහු සිය පෙම්වතිය ගේ මනෝ භාවය ඔහුගේ යුද්ධාවසානයෙන් පරීක්ෂාවට නිදහස් කරන ලදී. ඉන්පසු ඔහු වැඩි ස්වයං-විශ්වාසය ඇති විය, ඇය වැඩි සහාය දැනුණේ, සහ දෙකම එකිනෙකා සමග සතුටින් සිටියහ.
ස්වයං-referentially ලොව බැලීම සඳහා මෙම ප්රවනතාවය එහි අල්ලාගෙන නැති ලෙස, අප සියලු යථාර්ථයන් සාපේක්ෂ වන Einsteinian ලෝකය හා දැක්ම ආත්මීය සියලු ලකුණු අගය කිරීමට පටන් ගනී. එවිට, ලාභයට වඩා පිළිගැනීම සමග වැඩි බවට පත්ව තිබෙන සතුට අපට ලබාගත හැකි වේ.
හෝ හිස් - - අවධානය එක් විශේෂිත භාවනා තාක්ෂණය නිරුවත් බව, නව, පුළුල් ඉදිරිදර්ශනය සඳහා මනස සකස් කිරීම සිදු කරනු ලබයි. මෙම ක්රමවේදය ඉතා පළමු වරට දක්නට ලැබෙන අතර මූලික අවස්ථාවට සිට මානසික ප්රතික්රියා රජයද නම් දේවල් තමන් වෙනුවෙන් කතා කිරීමට ඉඩ, හිස් කරුණු පමණක් හරියටම ලියාපදිංචි සහභාගි වීම සඳහා ඔබ අවශ්ය වේ. ඒ වෙනුවට විවේචන හෝ අතහැර දැමීම ඔවුන්ගේ ඉවත් ලෙස සැමියා හෝ බිරිඳ යෝජනාව අත්විඳිමින් මෙතරම් බොහෝ විට ජෝඩු තුළ සිදු වන පරිදි, අයෙක් සරලවම වෙනම හා එක් ම ගැනීමේ ලෙස ප්රතික්ෂේප ඕනෑම පැටවීමට, හැඟීම් පිළිගන්නා හෙයින් ද, සහ ම අත්දැකීම් දැරීමට හැකි වනු ඇත.
හිස් අවධානය ඡේදනය ලෙස අපි වරාය ස්වයං ස්වයං සංකල්පයන් හෝ හැඟීම් බොහෝ සමීප මත, ඔවුන්ගේ ශක්තිමත් බව නැති බව ප්රතික්රියා අනාවරණය විය වේ. ගුවන් තොටුපළේ දී overreacted සිටින මාගේ රෝගියා ඔහු ළඟින් ස්වයං ඔහුගේ මූලික අර්ථයෙන් පරීක්ෂා මත සොයා දේ පුදුමයට පත්විය. "එය වැරදිද?" ඔහු ඇසුවා. "මේ පොඩි හැඟීමක් මගේ ක්රියා බොහෝ තීරණය වන්නේ කෙසේද? ඒ නිසා මම ඇත්තෙන්ම මේ අම්මට කෙනෙක්ද?" පිළිතුර අප බොහෝ සඳහා අති ඔව්. ස්වයං අපගේ අවබෝධය, අපි ඉක්මනින් සොයා, කාඩ්පත් ගෙදර.
ජනතාව භාවනා ගැන පැවැත්වීමට පොදු misbelief ප්රතික්රියාශීලී මානසික ප්රවනතා පහර දී එය අසතුටුදායක ක ස්තෝයික පිළිගැනීම දිරිගන්වන බව ය. එහෙත් stoicism ඉලක්කය නොවේ. මෙම කරුණ නිසා සමහරුන් කියන්නේ නමුත් විවෘත, නරක සමග හොඳ සුවඳක් කිරීමට හැකි බවට නොවේ.
අපි අප්රසාදය තොරව සතුටක් ඇති අතර, එක් එක් අනෙකුත් ඔවුන් ලකුණු භේද කිරීමට උත්සාහ පමණක් අපේ අතෘප්තිය වඩා ගැඹුරින් අප mires නොහැක. මගේ පරණ යාළුවෙක් සම්බන්ධ මෑත සිද්ධිය කාරණය පැහැදිලි විය හැක. ඔහුගේ වසර 10 ක විවාහ බිඳ දැමීම පසු, ඔහු දේශීය මානසික සෞඛ්ය සායනය මනෝ චිකිත්සාව උත්සාහ කලේ ය. ඔහුගේ එකම පැතුමයි, ඔහු සිය පළමු රැස්වීමට සිය නව චිකිත්සකයකු පවසා නැවත යහපත් ද විය. ඔහු අනවශ්ය හැඟීම් ඔහු ඉවත් කිරීම සඳහා ඇගේ බළ ඇණි.
ඔහුගේ චිකිත්සකයකු කෙසේ වෙතත්, හුදෙක් සෙන් ප්රජාව තුළ තුන් අවුරුදු කඹ ඇදීමකින් පිටව ගොස් තිබේ. මගේ මිතුරා ඔහුගේ වේදනාව ඇයට ළං වූ කල, ඇය කෙතරම් අප්රසන්න, ඔහුගේ හැඟීම් එක්ක ඉන්න ඔහුට ඉල්ලා සිටියේය. ඔහු කනස්සල්ලෙන් හෝ පාළුව පැමිණිලි විට ඇය පමණක් වැඩි දැඩි හැඟීමකින් ඔහු උනන්දු කළා. මගේ මිතුරා ඕනෑම හොඳ හැඟීමක් නැහැ අතර, ඔහු කුතුහලයක් විය හා භාවනා පුහුණුවට ද ආරම්භ විය.
ඔහු එක් වැදගත් මොහොතේ විස්තර කරයි. මෙම ගිනිබත්, පීඩන, සහ භාවනා වේදනාවලින් සිනමාලෝලීන්ට බලවත් අපහසුතාවයට, ඔහු, හොරි සංවර්ධනය දෙස බලා ලාංඡනය මතකයි, එය සීරීමට තොරව අතුරුදහන්. එසේ කිරීමෙන්, ඔහු පවසයි, ඔහු තම චිකිත්සකයකු ඇය ඔහුට ඔහුගේ මානසික රාජ්ය එක්ක ඉන්න උපදෙස් විට අදහස්, ඒ මොහොතේ සිට ඔහුගේ විෂාදය පිළිබඳ ඉවත් කිරීමට ආරම්භ වූ දේ වටහා ගත්තා.
ඔහුගේ හැඟීම් ඔහු ඒවා වෙනස් කිරීමට ඇති ආශාව අඩු විට පමණක් වෙනස් කිරීමට ආරම්භ විය. මෙම බොහෝ විට ඉල්ලුමක් ඉරියව්ව තුළ සාමණේර අවශ්ය වන භාවනා භෞතික වේදනාව, මැදින් ගෙන ඇති බව ප්රධාන එළිදරව් වේ. මගේ මිතුරාගේ සොයා පිළිකා රෝගීන් නිදන්ගත වේදනාව සඳහා කට්ටියව ඇඬෙව්වාද ගැනීමෙන් පසුව හැඟෙන්නේ ආනාපාන සමාන වේ. ඔවුන් වේදනාව එහි තවමත් කියන්නේ, නමුත් එය තවදුරටත් රිදෙනවා. ඒ නිසා ආනාපාන පවතී, නමුත් පීඩාකාරී තත්ත්ව තොරව. ඒ හා සමානව, මගේ මිත්රයා ඔහුගේ මානසික වේදනාව හඳුනා ගැනීමට ඉගෙන ගත්තා, නමුත් එය විසින් පීඩාවට නැත.
යහපැවැත්ම
අනෙක් බොහෝ දෙනෙකු මෙන්, මගේ මිත්රයා යහපැවැත්ම පිළිබඳ ලෙස පැතිර හැඟීමක් සොයමින් සහ භාවනා (හෝ ප්රේමය, මුදල්, සාර්ථකත්වය, මත්පැන්, හෝ ප්රතිකාර) එය ලබා ඇති බව අපේක්ෂා කරන ලදී. එහෙත්, තිරසාර නොවන අතර යහපැවැත්ම, සැප, සතුට, සමාන නොවේ. සතුට පිබිදීමක්-කිරීමට මානසික ආතතිය අඩු කිරීමේ, ජෝන් Kabat-Zinn, පුරෝගාමියා විවෘත මනසක් සමග අපගේ ජීවිත "සම්පූර්ණ විනාශයක්" නමින් ඇති දේ ඇතුළු සඳහා වාහනය ලෙස ජීවිතයේ අපහාස සියලු ගැනීමට ඇති හැකියාවයි .
එය බුදු දහම අධ්යයනය කිරීම හා මනෝ චිකිත්සාව අනුගමනය කිරීමේ දී මා මානසික වර්ධනය කිරීම සඳහා ක්රමවේදයක් බව විනාශකාරී ප්රතිකි්රයා තොරව තුවාල හැඟීම් පැවැත්වීමට පුද්ගලයෙකු හැකියාව පවතින බව ඒත්තු වෙමි. ඒ වෙනුවට වහාම පුද්ගලයෙකු විද්යමාන, illusive ඔප්පු කරන බව ස්වයං හරය අර්ථයෙන් වෙත අවධානය යොමු කිරීමට තුවාල හැඟීම් භාවිතා කළ හැකි, කෝපය හෝ සාංකාව ප්රතිචාර දක්වමින් වඩා. ආරක්ෂා කිරීමට කිසිදු ස්වයං පවතී නම්, කෝපය හෝ සඟාව වෙත ප්රතික්රියා කිරීමට අවශ්ය නොවේ. සතුටක් හා අප්රසාදය එවිට ඔවුන් එකිෙනක වන ක්රම සඳහා අගය කළ හැකිය. යහපැවැත්ම ද ව්යසනයක් ඇතුළත් බව විශාල මුළු ක එකිනෙකින් වෙන් කල නොහැකි කොටසක් ලෙස තේරුම් ඇඳෙයි.
සතුට නම්, වේදනාව සහ අපේක්ෂා භංගත්වයේ ආදරය ආක්රමනකාරී වඩා ශක්තිමත් බව ඔප්පු කරන බව, ඉවසා සිටිය හැකි බව විශ්වාසය වේ. එය ප්රසන්න හැඟීම් ඇමුණුමක්, සහ අපගේ ම narcissism කිරීමට නොවැලැක්විය හැකි අපහාස හරහා අපට මග පෙන්වන දැනුවත් කිරීමේ ධාරිතාව ගැන විශ්වාසය නිදහස් වේ. එය අපේ සිත් තුළ අපි පමණක් දුටු පිළිගැනීමක් ඇති ආකාරයේ සඳහා ධාරිතාව සතු බව, අප එසේ ස්වයං-, බැන්ජෝ විය යුතු නැති බව සාක්ෂාත් වේ. මෙම සතුට කලාතුරකින් මනස පුහුණු කිරීම සඳහා ප්රයත්නයක් නොමැති වෙයි.
මෙය සාර්ථක කරගැනීම සඳහා අප පළමුව අපගේ දැක්ම සාමාන්යයෙන් ඇති වන්නේ කෙතරම් පටු සොයා යුතුය. මෙම භාවනා කාර්යයකි. ඉදිරියට යන්න, විනාඩි පහකට විතර ඔබේ ඇස් වසා, ස්වයං-කැතයි ඔබේ සිතුවිලි ආකාරය නිරීක්ෂණය. "මම මේ දේ නතර කළ හැක්කේ කෙසේද?" ඔබ සිතනවා විය හැකිය. අපි කවුරුවත් බොහෝ දුර එකම කේක් විශාලතම කෑල්ලක් ලැබූ ගැන හිතන්න පුළුවන් වූ අට හැවිරිදි දරුවා සිට ඇත.
The Second International Conference on Gross National Happiness
RETHINKING DEVELOPMENT
Local Pathways to Global Wellbeing
St. Francis Xavier University, Antigonish, Nova Scotia, Canada
June 20 to June 24, 2005 Bhante Saranapala
Concept of Happiness: A Buddhist Perspective
http://www.gpiatlantic.org/conference/papers/saranapala.htm
Long before Sigmund Freud, Carl Jung, Alfred Adler and others, Buddha taught psycho analysis and ventured to offer ideas and psychological solutions pretty much like the modern day behavioral scientists and taught the world the conditioned nature of all issues and all views and all matter.I am prompted to write this article, "Concept of Happiness: A Buddhist Perspective" on account of this week's global conference on, "The Gross National Happiness (GNH)" in Nova Scotia — indeed, an exceedingly refreshing idea! I understand that the purpose of this conference is to seek out ways conducive to human happiness that ensure both the material and spiritual welfare of the global citizenry. Advocates of GNH believe that instead of Gross National Product (GNP), which measures the strength of material production of a country ergo, material wellbeing, individuals in a society must find a way to assess a given society's standard of living; GNH formula being the answer.
Anyone who would wish to set the world to rights and face the modern day challenges of breeding poverty, physiological and psychological sickness and an impending environmental Armageddon, and celebrated Wall Street scandals of roguish, greedy Enron and Morgan Stanley's of recent times, all un-happiness producing issues, would do well to hearken to the word of the Buddha. He could show you how, the whys and the wherefores of man made global issues and catastrophes; how these arise; i. e., their causes, ludicrously simple at times — fester and deteriorate — begging for quick solutions — and drag down in their tide unsuspecting innocents. He could perhaps give you a lesson or two of the collective responsibility of those in power — this includes governments and business — to set the world to rights again.
It is mind boggling that two and half millennia ago, long before Adam Smith or Benham, a wise sage from India called Siddhartha Gautama, the founder of Buddhism who claimed total awakening or enlightenment or Buddhahood thought out sound economic principles for all human societies for all seasons to follow which would promote individual and public good and happiness. He offered the world his own guarantees based on sound reasoning and logic that if human beings, the community of nations, were to follow his guidelines, the world would be a better place to live in and to be born into where all human beings would possess the capacity to reap the fruits of true happiness not only for their individual selves but for the benefit of the entire human race!
Long before Sigmund Freud, Carl Jung, Alfred Adler and others, Buddha taught psycho analysis and ventured to offer ideas and psychological solutions pretty much like the modern day behavioral scientists and taught the world the conditioned nature of all issues and all views and all matter. His teaching exudes notions of inherent dignity and worth of every man and woman, respect for life — all forms of life — and freedom of thought and expression long, long before these became fashionable or politically correct mantras.
Buddhism claims that all human beings are creatures of desire seeking happiness (sukha kamani bhutani). Then, what is happiness? How to gain it? Where does it exist? This article intends to examine the concept of true happiness as found in the Buddhist canonical texts and intends to put forward the Buddhist perspective on happiness which I think is similar to what the enthusiasts of the GNH mean to achieve: that while economic welfare is important for human happiness that alone will not guarantee true happiness if it is devoid of an overpowering commitment to spiritual and moral progress.
The Buddhist term for happiness in the ancient Indian language of Pali, in which the Buddha is said to have spoken is "Sukha" as opposed to "Dukkha" — suffering, dissatisfaction or misery. In other words, in the absence of suffering through pain and worry, there must of necessity be happiness. All beings, both macrocosmic and microcosmic, seek happiness through any means available to them and struggle to create happiness for them selves.
We find several modes of happiness in Buddhist canonical literature. In one mode of happiness, the Buddha is said to have acknowledged two types of principal happiness: happiness of the householders through the material and economic welfare called "Gihi Sukha" and the happiness of the renunciates, that of spiritual wellness called "Pabbajita Sukha". Then, Gihi Sukha or happiness for lay people, derives from the legitimate pursuit and acquisition of material possessions i. e., property, house, money, car, TV, etc. and enjoying same as normal human beings in society eating, drinking, singing, dancing or going to the movies, etc. that is, socializing in socially acceptable ways.
Buddhism does not deny this type of material happiness. Buddhism however, while stressing on the ephemeral nature of this type of happiness as all material happiness is but transient, shows in specific terms how economic and material progress can be achieved despite its basic tenet, "All material happiness is but transient".
Pabbajita Sukha or the happiness of a renunciate or a recluse on the other hand derives from the total giving up of material possessions i. e. detachment from material possessions. An individual, seeing the transience of material possessions and life itself, retires into a life of seclusion and strenuously exercises to attain the highest state of happiness leading to immortality which Buddha described as "unborn and unconditioned". Of course, Gihi sukha is dependent on the possession the material things, hence, conditioned.
In another mode of happiness, Buddha speaks about four types of happiness in Anguttara Nikaya. An individual who lives in the society without retiring into a life of seclusion may enjoy four kinds of happiness:
- Happiness of ownership (atthi sukha)
- Happiness of having wealth (bhoga sukha)
- Happiness of freedom from debt (anana sukha)
- Happiness of blamelessness (anavajja sukha)
Elsewhere in Buddhist canonical literature, we find four ways of securing ones treasures for future necessities or for a rainy day. Buddha speaks of a banking/saving /investment system, which leads to material welfare and both physical and psychological happiness, namely,
- Having permanent or immovable property (thavara nidhana) i.e., land and dwelling
- Having portable possessions (jangama nidhana) like cars, electrical instruments and other living things
- Having utilitarian possessions (angasama nidhana) like gold/silver, money, valuable jewellery and other things — putting away of such resources to accumulate value for children's education.
- Storing of merits (results of good deeds) that follow us like our shadow from this life to the next as inheritance to support us (anugamika nidhana) through our journey to reach the final happiness, Nibbana.
The Vyaggapajja Sutta of the Anguttara Nikaya points out some steps as to how to earn happiness by an individual.
There's no reason to doubt that the great Sage, the Buddha delved into the forces of supply and demand and market play even as we know today — human condition remaining the same both then and now, and dared to proffer solutions through his teaching and analyzed the notion of self interest that constitutes the core of material progress of the humankind. His ideas on investment and why and how investments ought to be made should be of particular interest to all those who still erroneously label Buddhism as a philosophy of pessimism.
Once, a banker, a family man, asked the Buddha to give him some tips that will lead to happiness in this world and in the next.
The Buddha offered him the following four duties that would guarantee One's Own Happiness!
- A householder must be skillful, efficient, earnest and energetic in any work (utthana sampada)
- A householder must strive to protect his income from thieves and natural disasters (arakkha sampada)
- A householder must have good and reliable friends who are faithful, righteous, generous and intelligent who can direct him along the right path away from evil (kalyana mittata) and
- A householder must spend one's own income reasonably and must live within one's means in proportion to his income (sama jivikata).
To this end, Buddhism teaches ten steps (Again, as in the Anguttara Nikaya):
- Taking care of or Ministering to the needs of parents
- Attending to the welfare of children
- Cherishing and looking after spouse
- Maintaining mutual understanding, respect and strength in married life
- Helping and attending to the needs of relatives
- Showing respect the elders or senior citizens
- Recollecting the divinities (devas) and inviting them to share in the happiness of merits
- Remembering the departed ones by performing wholesome and meritorious deeds and transferring of merit
- Living in accordance with the society's civil and moral laws
- Leading a righteous and compassionate way of life
If the above mentioned references from the Buddhist canonical literature makes it clear that Buddhism attempts to offers a serious and a cogent rationale as to the nature of happiness and a modus operandae in achieving the same, one may still ask the question, where does this happiness exist? Another Buddhist canonical text, the Udana, throws some light!
Happiness is in that mindMind then is the fountain of happiness. This is not just an ordinary mind, but a directed, instructed and informed mind free from all bonds and fetters! Once freed from fetters, mind becomes imbued with divine virtues like universal good-will and compassion. So, when His Holiness, Dalai Lama always says "Compassion is my religion!" it's spontaneity! It's sheer happiness! It's indeed, "dwelling in the divine abodes" as Buddha put it!
Released from worldly bondage!
The happiness of sensual pleasures
And the happiness of (a wishful) heavenly bliss
By far equal not even one sixteenth-part
Of that happiness one finds at craving's end!
Self-control in deeds, self-control in words and self-control in thoughts are the key to happiness and these virtues provide people with the safety net of both a shelter and refuge. No citizen in this globe is immune from old age, sickness and death. Awareness of old age, sickness and death, and performance of good deeds lead to happiness. For, one who performs meritorious deeds and is restrained in body, speech and thought, attains the state of immortal happiness.
Dhammapada, the celebrated canonical work with the entire Buddhist doctrine in capsule form further amplifies the nature of human mind and where human suffering and happiness derive from:
Mind is the fore-runner of everything!In another section of the Dhammapada, non-antagonism, non-hostility, good health, non-possession of material things, non-grasping of the thought of victory and defeat, non-passion, tranquility, contentment and trust are identified as the key virtues that open up opportunities for people to experience physical and psychological happiness.
Mind is the chief supreme!
Mind made are all things!
If an individual were to speak or to act with an evilly disposed and impure mind,
Misery will surely follow him/her like the wheel that follows the ox's footsteps!
If a individual were to speak or act with a pure and wholesome mind,
Surely happiness will follow like ones own shadow!
These then, are some mental factors that a citizen of the world has to cultivate along with economic success. Dhammapada further clarifies that "health is the greatest of gifts, contentment, the greatest of wealth; fidelity, the best of relationship and immortality, the ultimate evolution of human consciousness and Nirvana, the highest of happiness.
The Dhammapada also sheds some light as to how to earn happiness.
An individual must cultivate vigilance, i. e., mindfulness or awareness, which leads to the abode of eternal life, security and happiness. "Those who are vigilant never die! Be non-vigilant and you are as good as dead - in Mara's realm — already!" Likewise, if an individual is to be reflective and persistent, mindful, if that individual's deeds are to be pure, if s/he is to act with much consideration, if s/he becomes self-restrained and live according to law, his/her glory and happiness will increase in this world and as well as in the next.
Bhante Saranapala
Ph.d Candidate, Centre for the Study of Religion, University of Toronto Buddhist Chaplain, Campus Chaplains' Association, University of Toronto; resident Buddhist monk and Teacher of Meditation, West End Buddhist Centre, Mississauga, Ontario
The Westend Buddhist Monastery
1569 Cormakc Cr.,
Mississauga, Ontario
Canada L5E 2P8
905-274-7421
b.saranapala@utoronto.ca
දළ ජාතික සතුට පිළිබඳ දෙවන ජාත්යන්තර සම්මන්ත්රණ
සංවර්ධන කාරණා අරභයා
ගෝලීය යහපැවැත්ම සඳහා පළාත් පියමග
ශාන්ත ෆ්රැන්සිස් සේවියර් විශ්ව විද්යාලය, Antigonish, නෝවා ස්කොටියා, කැනඩාව
ජූනි 24, 2005 ජූනි මස 20
හිමියෝ සරණපාල
සන්තෝෂයට සංකල්පය: බෞද්ධ දර්ශන
දිගු සිග්මන්ඩ් ෆ්රොයිඩ්, කාර්ල් ජුන්ග්, ඇල්ෆ්රඩ් ඇඩ්ලර් සහ අන් අය පෙර, බුද්ධ මනෝ විශ්ලේෂණය ඉගැන්වූ වගේ බොහෝ නූතන චර්යාත්මක විද්යාඥයන් වැනි අදහස් හා මානසික විසඳුම් ලබාදෙන ලෙස නාමයක් අත්පත් හා ලොව සියලු ප්රශ්න හා සියලු අදහස් හා සියලු පදාර්ථය පිළිබඳ සමීකරණය ස්වභාවය ඉගැන්වූ සේක. ඇත්ත වශයෙන්ම, ක අතිශය නැවුම් අදහසක් - මත මෙම සතියේ ගෝලීය සමුළුව නිසා, "දළ ජාතික සතුට (GNH)" නෝවා ස්කොටියා දී මම මේ ලිපිය, "බෞද්ධ දර්ශන සන්තෝෂයට සංකල්පය" ලියන්න සඳහා විමසනු මම! මම මෙම සමුළුවේ අරමුණ ගෝලීය පුරවැසියන් ද්රව්යමය හා ආත්මික සුභසාධනය යන දෙකම සහතික මානව සතුට පැවැත්විමට ක්රම සොයා කිරීම බව තේරෙනවා. GNH අද්වකාත් වෙනුවට රට ergo, ද්රව්ය යහපැවැත්ම පිළිබඳ, ද්රව්ය නිෂ්පාදනය ශක්තිය මනින දළ ජාතික ආදායමෙන් (GNP), ක, සමාජයක් තුල පුද්ගලයින් ජීවන දෙන සමිතියේ සම්මත තක්සේරු කිරීමට ක්රමයක් සොයා ගත යුතු බව විශ්වාස; GNH සූත්රය පිළිතුර වීම.
හිමිකම් කරා වන ලෝක තබා බෝ දුප්පත්කම, කායික හා මානසික ලෙඩ රෝග හා ආසන්න පාරිසරික ආමගැඩන් නූතන අභියෝගවලට මුහුණ ප්රාර්ථනා කරන අතර, roguish, කෑදර රොන් වෝල් වීදිය වංචා සමරනු හා මෝර්ගන් ස්ටැන්ලි මෑත කාලයේ, සියලු un- බව ඕනෑම කෙනෙකුට ගැටළු නිෂ්පාදනය සතුට, බුද්ධ වචනය කලෙක අවනත කරනවා නම් යෙහෙකි. ඔහු whys මනුෂ්ය wherefores ගෝලීය ප්රශ්න මෙන්ම ව්යසනයන් කළ ආකාරය, ඔබට පෙන්වන හැකි; කෙසේ මෙම පැන; මම. E, විටින් විට හාස්ය ජනක සරල ඔවුන්ගේ හේතු, -. දෙගිඩියාව හා පිරිහීමට - ඉක්මන් විසඳුම් සිඟමනේ - හා ඔවුන්ගේ රැල්ල සැකයට බඳුන් අහිංසකයන්ගේ පහළ අදින්න. මෙම රජයන් හා ව්යාපාර ඇතුළත් - - නැවත හිමිකම් කරා වන ලෝක නියම කිරීමට ඔහු සමහර විට ඔබ බලයේ සිටින අයගේ සාමූහික වගකීම පාඩමක් හෝ දෙකක් දිය නොහැකි විය.
එය ඇඩම් ස්මිත් හෝ Benham, ඉන්දියාවේ සිට ප්රඥාවන්ත අග්ගිස් සිද්ධාර්ථ මුළු පිබිදීමක් හෝ බුද්ධත්වයට ප්රකාශ කරන ගෞතම, බුදු දහම, ආරම්භක හෝ නුවණට සියලු සඳහා සියලු මානව සමිති සඳහා ශබ්ද ආර්ථික මූලධර්ම සිතා කැඳවා දීර්ඝ, දෙක හමාරක සියවස් ගණනකට පෙර බව අවුල් මනස යනු තනි පුද්ගල හා පොදු යහපත හා සතුට හිමි වනු අනුගමනය කිරීමට කන්න. ඔහු මිනිසුන්, ජාතීන් අතර ප්රජාව, ඔහුගේ මාර්ගෝපදේශ අනුගමනය කිරීමට නම්, ඒ වන විට ලෝකයේ ජීවත් වීමට වඩාත් යහපත් තැනක් වනු ඇතැයි තර්ක ශබ්ද හා තර්කය මත පදනම්ව ලෝකයේ ඔහුගේ ම සහතික ඉදිරිපත් හා සියලු මිනිස් එන්නෝ එහිදී උපත කිරීමට තම තමන්ගේ පෞද්ගලික සමගියෙන් සඳහා නොව, සමස්ත මානව වර්ගයා ගේ යහපත සඳහා පමණක් නොව සැබෑ සතුට ඵල නෙලා ගැනීමට හැකියාව!
දිගු සිග්මන්ඩ් ෆ්රොයිඩ්, කාර්ල් ජුන්ග්, ඇල්ෆ්රඩ් ඇඩ්ලර් සහ අන් අය පෙර, බුද්ධ මනෝ විශ්ලේෂණය ඉගැන්වූ වගේ බොහෝ නූතන චර්යාත්මක විද්යාඥයන් වැනි අදහස් හා මානසික විසඳුම් ලබාදෙන ලෙස නාමයක් අත්පත් හා ලොව සියලු ප්රශ්න හා සියලු අදහස් හා සියලු පදාර්ථය පිළිබඳ සමීකරණය ස්වභාවය ඉගැන්වූ සේක. මෙම මෝස්තරයක් හෝ නිවැරදි දේශපාලන මැනවින් ප්රගුණ බවට පත් විය දීර්ඝ, සිතුවිලි හා අදහස් ප්රකාශ කිරීමේ නිදහස දිගු - ජීවිතයේ සියලු ආකාර - උන් වහන්සේගේ අනුශාසනා ගැන නෛසර්ගික ගෞරවය හා සෑම ස්ත්රියක් හා පුරුෂයෙක් වටිනා ජීවිතය ගරු ඒකත්වයක් exudes.
බුදු දහම සියලු මිනිස් වර්ගයා සතුට (sukha කමනි bhutani) උත්සාහ ආශාව සත්වයන් බව ප්රකාශ කරයි. එවිට, සතුට කුමක් ද? එය ලබා ගන්නේ කෙසේද? ඒක කොහෙද පවතින වන්නේ කෙසේද? මෙම ලිපිය බෞද්ධ කැනොනිකල් පාඨ තුළ හමුවන සැබෑ සතුට පිළිබඳ සංකල්පය පරීක්ෂා කිරීමට අදහස් මම GNH වන, උනන්දුවක් සපුරා ගැනීමට අදහස් කරන දේ හා සමාන වේ සිතන සතුට පිළිබඳ බෞද්ධ දර්ශනය ඉදිරිපත් කිරීමට අදහස්: ආර්ථික සුබසාධනය සඳහා වැදගත් වන අතර ඒ එය අධ්යාත්මික හා සදාචාර දියුණුව සඳහා රස අහරක් කැපවීම තොර නම් පමණක් සැබෑ සතුට සහතික නොවන බව මානව සතුට.
දුක්, නොසතුට හෝ කාලකන්නි - "දුක්ඛනිරෝධ" විරුද්ධ ලෙස බුද්ධ කී බව පැවසේ කරන පාලි පැරණි ඉන්දීය භාෂාව, සතුට සඳහා බෞද්ධ කාලීන "Sukha" වේ. වෙනත් වචන වලින් කිවහොත්, වේදනාව සහ කනස්සල්ල හරහා දුක් නොමැති විටෙක, අවශ්යතාව සතුට තිබිය යුතුයි. Macrocosmic හා ශුද්ර යන දෙකම සියලු සතුන්ට, ඔවුන් වෙත පවත්නා ඕනෑම දෙයක් සතුට සොයා සඳහා ව්ච්ඕ සතුට නිර්මාණය කිරීමට අරගල කරනවා.
අපි බෞද්ධ සාහිත්යය කැනොනිකල් සතුට කිහිපයක් මාතයන් සොයා ගන්න. ද්රව්යමය හරහා ගෘහමූලික සතුට හා "Gihi Sukha" නමින් ආර්ථික සුබසාධනය හා renunciates වන සතුට, "Pabbajita Sukha" නමින් ආත්මික සුවතා බව: සතුට එක් ආකාරයේදී, බුද්ධ ප්රධාන සතුට වර්ග දෙකක් පිලිගෙන තිබේ බව පැවසේ . එවිට, Gihi Sukha හෝ ගිහි ජනතාව සඳහා සතුට, ද්රව්ය සතු දේපළ, i සුජාත හඹා සහ අත්පත් කර ගැනීම නිසා ය. සමාජීය පිළිගත හැකි ක්රම සමාජගත ඊ., දේපළ, නිවාස, මුදල්, මෝටර් රථ, රූපවාහිනිය, ආදී ආදී සමාජය ආහාර, පානීය, ගායනය, නැටුම් හෝ චිත්රපට යන්නේ, සාමාන්ය මිනිසුන් ලෙස එකම භුක්ති බව.
බුදු දහම ද්රව්ය සතුට මේ ආකාරයේ ප්රතික්ෂේප කරන්නේ නැත. බුදු දහම කෙසේ වෙතත්, සියලු ද්රව්ය සතුට පරිදි සතුට මේ වර්ගයේ තියෙන්නේ ඒකට ස්වභාවය මත අවධාරනය නමුත් තාවකාලික අතර, ආර්ථික හා ද්රව්යමය ප්රගතිය එහි මූලික ශික්ෂා පදයෙන් අත්පත් කළ හැකි ආකාරය විශේෂිත අනුව පෙන්නුම් කරන්නේ, "සියලු ද්රව්ය සතුට වන නමුත් තාවකාලික".
Pabbajita Sukha හෝ renunciate සතුටට හෝ අනෙක් අතට එය recluse ද්රව්ය වස්තුව දක්වා මම ලබා මුළු වන නිසා ය. ඉ. ද්රව්ය සම්පතෙන් කඳවුරක් ඉදි. පුද්ගලයෙකු, ද්රව්ය සතු දේපළ හා ජීවිතය පවා ඇති transience දැක, විරාමය ජීවිතයක් බවට විශ්රාම හා දැඩි වෙහෙසක් දරා බුද්ධ "නූපන් හා unconditioned" ලෙස විස්තර කල අමරණීය තුඩු සතුට වැඩිම රාජ්ය සකසා ගැනීමට පාවිච්චි කරනු ලැබේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, Gihi sukha සමනය, මේ නිසා, ද්රව්යමය දේවල් සතුව මත රඳා පවතී.
සතුට තවත් ආකාරයේදී, බුද්ධ අංගුත්තර නිකායේ, සතුට ගැන වර්ග හතරක් කතා කරයි. විරාමය ජීවිතයක් බවට විශ්රාම තොරව සමාජය තුළ ජීවත් පුද්ගලයෙකු සතුට වර්ග හතරක් භුක්ති හැක:
අයිතිය සතුට (atthi sukha)
ධනය තිබීමේ සතුට (bhoga sukha)
ණය මිදී සතුට (anana sukha)
Blamelessness පිළිබඳ සතුට (anavajja sukha)
මෙම ක්රමය අනුව, එසේ නම්, සතුට සාධාරණ සහ ධර්මිෂ්ඨ මාධ්යයන් තුලින් ද්රව්ය සුභ සාධන, මූල්ය හෝ ආර්ථික ආරක්ෂක භුක්ති වේ. ඒවා පවුල, මිතුරන්, ඥාතීන් හා යහපත් ක්රියා මගින් සඳහා සතුට ද, ඒවා ස්වයං සඳහා ඒවායෙහි ධනය උපයෝගී කර ගනිමින් භුක්ති ගත හැක. සතුට ඒ වගේම ණය-නිදහස් බවට පත් වෙමින් සිට ගජේන්ද්රකුමාර් දක්වා ඇති කළ හැක. එවිට වසල ඔප්පු වැළැක්වීමට නොහොත් ප්රතිඵලයක් blamelessness හරහා භුක්ති ඒ සතුට තියෙනවා. එය debt- නිදහස් හා blamelessness රාජ්යයක් ලබා වීම, ද්රව්යමය දේවල් සතුව, ධනය හා ඒවා දෛනික පරිභෝජනය සඳහා එම භාවිතය මත කායික සතුට බැංකු බව මෙහි දී අවධාරණය කළ යුතුය. ලෙස, පැහැදිලි අයිතිය සතුට, ධනය හා ණය-නිදහස් වීම blamelessness වෙත්ද ආත්මික හෝ මානසික වන සතුට, ඉහල පෙළේ සඳහන් බැවින්ද සියලු ආර්ථික ආරක්ෂාව හා ස්ථාවරත්වය වෙත යොමු වන්න.
වෙනත් තැන්වල බෞද්ධ කැනොනිකල් සාහිත්යය, අපි අනාගත අවශ්යතා සඳහා හෝ වැසි සහිත දිනයක් සඳහා අය වස්තු සුරක්ෂිත හතරක් ක්රම සොයාගත. , බුදුන් වහන්සේ, එනම්, ද්රව්ය සුභසාධනය සහ ශාරීරික හා මානසික සතුට ගෙන දෙයි කරන බැංකු / ඉතිරිය / ආයෝජන පද්ධතිය, කතා කරයි
ස්ථිර හෝ නිශ්චල දේපළ තිබීම (thavara nidhana) එනම්, ඉඩම් හා වාසය
මෝටර් රථ, විදුලි උපකරණ හා අනෙකුත් ජීවන දේවල් වගේ අතේ ගෙන යා හැකි සතු දේපළ (jangama nidhana) තිබීම
රන් / රිදී, මුදල්, වටිනා ස්වර්ණාභරණ සහ වෙනත් දේ වගේ උපයෝගීතාවය සතු දේපළ (angasama nidhana) තිබීම - ළමා අධ්යාපනය සඳහා වටිනාකම පොදිගසා ඉවත් එවැනි සම්පත් දැමීම.
අවසන් සතුට, නිවන් කරා අපගේ ගමන් හරහා අපට (anugamika nidhana) සහය වීම සඳහා උරුම කොට මේ ජීවිතයේ සිට ඊළඟ අපේ සෙවණැල්ලක් මෙන් අපට අනුගමනය බව කුසලතා ප්රදානය (යහපත් ක්රියා ප්රතිඵල) ගබඩා ෙකොට.
ඒ අනුව, මෙම කිසිදු පන්ති මට්ටමේ ගෝලීය පුරවැසියන් මූල්ය හා ද්රව්යමය ස්ථාවරත්වය සහ ආරක්ෂාව ගෙන ඒමට සුරක්ෂිත / තැන්පත් නොකර හතර මාර්ග වේ.
අංගුත්තර නිකායේ Vyaggapajja සූත්රය පුද්ගලයෙකු විසින් සතුට උපයා ගැනීමට ආකාරය පියවර කිහිපයක් පෙන්වා දෙයි.
මානව තත්වය එම දෙකම එදා සහ අද ඉතිරි, ඔහුගේ ඉගැන්වීම් තුළින් විසඳුම් proffer කිරීමට තරම් නිර්භීත හා විශ්ලේෂණය - මහා Sage, බුද්ධ අද අප දන්නා පවා ඉල්ලුම සහ සැපයුම සහ වෙළෙඳපොළ නාට්යයේ බලවේග බවට delved බව සැක කිරීමට කිසිදු හේතුවක් නැහැ මෙම මිනිස් වර්ගයා භෞතික ප්රගතිය හරය බවට පත්වන්නාවූ ස්වයං අවශ්යතා පිළිබඳ මතය. ආයෝජන හා ඇයි? ආයෝජන තවමත් වැරදි සහගත නොවන අසුබවාදී ආකල්පයක් ක දර්ශනය ලෙස බුදු දහම ලේබලයක් වූ සියලු දෙනාට විශේෂ උනන්දුවක් විය යුතු කළ යුතු උන් වහන්සේගේ අදහස්.
පසු, බැංකු කරුවෙකු, පවුලේ කෙනෙක්, ඔහු මේ ලෝකයේ හා ඊළඟ සතුටට හේතු වනු ඇතැයි ඉඟි කිහිපයක් ලබා දෙන ලෙස බුද්ධ ඉල්ලා සිටියේය.
බුදුන් වහන්සේ ඔහුට එක් ම සතුට සහතික කරන බව පහත සඳහන් හතර රාජකාරි ඉදිරිපත්!
ඒ ගෙහිමියාට ඕනෑම වැඩ (utthana sampada) තුළ, දක්ෂ, කාර්යක්ෂම, උනන්දුවෙන් හා ධෛර්යය සම්පන්න විය යුතුය
ඒ ගෙහිමියාට හොරු සහ ස්වාභාවික විපත් (arakkha sampada) සිට ඔහුගේ ආදායම ආරක්ෂා කිරීමට උත්සාහ කළ යුතුයි
ඒ ගෙහිමියාට ඉවත් නපුර (kalyana mittata) සිට නිවැරදි මාර්ගය ඔස්සේ ඔහු යොමු කළ හැකි විශ්වාසවන්ත ධර්මිෂ්ඨ, ත්යාගශීලී හා බුද්ධිමත් අය හොඳ හා විශ්වාසනීය මිතුරන් තිබිය යුතු අතර
ඒ ගෙහිමියාට සාධාරණ එකක් ම ආදායම් මුදලක් වැය කළ යුතු හා ඔහුගේ ආදායම (සම jivikata) සමානුපාතිකව කෙනෙකුගේ හැටියට ජීවත් වන යුතුය.
මේ අනුව, ආර්ථික සුරක්ෂිත සමාජ සහයෝගීතාව යයි. සතුට පසුව ද පරහිතකාමී හා ආත්මික කටයුතුවල නිරත සමාජ විදිහට එකතු වෙන්න හෝ සම්බන්ධතාවයක් පවත්වාගෙන යාම මගින් ඇති විය හැක. එය සාමූහික සතුට ගෙන ඒමට බව සහතික සමග ආකාරයේ සමාජ ගිවිසුම් තියෙන්නේ.
මේ සඳහා, බුද්ධාගම (නැවතත්, අංගුත්තර නිකායේ, වැනි) පියවර දහයක් උගන්වන:
රැක බලා ගැනීම හෝ දෙමාපියන් අවශ්යතා උපස්ථාන
දරුවන්ගේ සුභ සාධනය සඳහා සහභාගි
Cherishing හා බිරිඳ බලා
විවාහ ජීවිතය තුළ අන්යෝන්ය අවබෝධය පවත්වා ගැනීම, ගෞරවය හා ශක්තිය
හෙල්පින් සහ ඥාතීන් හා ඔවුන්ගේ අවශ්යතා සහභාගි
ප්රජා මූලිකයන් හෝ ජ්යෙෂ්ඨ පුරවැසියන් ගෞරව
මෙම ගොනුවී (devas) Recollecting හා හොඳක් සතුට හවුල් වීමට ඔවුන්ට ආරාධනා
යහපත් පුණ්ය ක්රියා රංගනය, ඉදිරිපත් කිරීම හා කුසලතා මාරු කිරීම මගින් එම පිටත් අය සිහි
සමාජයේ සිවිල් සහ සදාචාරාත්මක නීති වලට අනුව ජීවත්
ජීවිතයේ ධර්මිෂ්ඨ හා අනුකම්පාසහගත මග පෙන්වීම
මෙම සියලු පියවර ලෙස පුද්ගලයන් මෙන්ම ද්රව්ය සතුට හා ආත්මික සතුට උපයා ගත හැකි වන හරහා බෞද්ධ, උදාරත්වය (දානය), සදාචාරය (සීල) සහ භාවනා (භාවනා) අවශ්ය වන 'ට්රයඩ්' ප්රායෝගික හා සම්බන්ධ වේ.
ඉහත බෞද්ධ කැනොනිකල් සාහිත්ය යොමු සඳහන් පැහැදිලි බුද්ධාගම සතුට ස්වභාවය හා එම උදාකර ගැනීම සඳහා උපාය operandae ලෙස බරපතල සහ COGENT තාර්කිකය ඉදිරිපත් කිරීමට උත්සාහ බවයි නම්, එක් තවමත් තැන, මේ භාග්යවන්තකම කරන්නේ, ප්රශ්නයක් ඇසිය හැක පවතින බවත්; තවත් බෞද්ධ කැනොනිකල් පෙළ, එම උදාන, සමහර එලියක්!
සතුට බව මතක ය
ලෞකික බැම්මෙන් නිදහස්!
ලිංගික සැප සතුට,
තවද, (අ ලෝලී) ස්වර්ගයට යනවා ඇති සතුට
දුර සමාන කෙනෙක් වත් නැත දහසයවන-කොටස මගින්
ඒ සතුට එක් සඳහා වෙහෙසෙන අවසාන වන ට සම්බ!
එවිට මනස සතුට, නොමැකෙන මතක ය. මේක සාමාන්ය මනස නොවන නමුදු, අධ්යක්ෂණය, සියලු බැඳුම්කර හා විලංගු සිට උපදෙස් හා මනස නිදහස් දැනුම්! පසු විලංගු නිදහස්, මනස විශ්වීය හොඳ-කැමැත්ත සහ දයානුකම්පාව වැනි දිව්යමය ගුණාංග තුලට කාවැදී බවට පත් වේ. ඉතින්, විට ශුද්ධෝත්තම, දලයි ලාමා සෑම විටම "දයාව මගේ ආගම වේ!" පවසයි එය පිටපතින් නැහැ! එය අව්යාජ සතුට නැහැ! එය බුද්ධ තබා ලෙස "දිව්යමය ගැලවුනාවූ ජීවත්" නියත වශයෙන්ම තියෙන්නේ!
සිතුවිලි වචන සහ ස්වයං-පාලනය ස්වයං පාලනය ඔප්පු තුළ, ආත්ම දමනය සතුටට ප්රධාන වන අතර මෙම ගුණ ඇති නිවාස හා රැකවරණය යන දෙකම ආරක්ෂාව ශුද්ධ ජනතාවට ලබා දෙයි. මෙම ලොව කිසිදු පුරවැසියෙක් වයස, ලෙඩ රෝග හා මරණය වගකියන්නේ නැහැ. වයස, ලෙඩ රෝග සහ මරණය දැනුවත් කිරීම, සහ යහපත් ක්රියා කාර්ය සාධන සතුට තුඩු. සඳහා, පුණ්ය ක්රියා ක්රියාකාරිත්වය හා ශරීරය, කථනය සහ චින්තනය වැළැක්වූ සිටින එක් අමරණීය සතුට රාජ්ය ලබාගත හැකිය.
ධම්මපදය, කරලක් ආකාරයකින් සමස්ත බෞද්ධ දර්ශනය සමග උත්කර්ෂවත් කැනොනිකල් වැඩ තවදුරටත් මානව මනස හා එහිදී මිනිසුන් විඳින දුක් වේදනා හා සතුට විඳිමින් ස්වභාවය amplifies:
මනස සියල්ල පෙරමුනට-දුවන්න පුළුවන්!
මනස ප්රධාන උත්තරීතර වන්නේ!
මනස කළ සියල්ල!
පුද්ගලයෙකු කතා කිරීමට හෝ evilly බැහැර සහ අපිරිසිදු සිත සමඟ ක්රියා කිරීමට නම්,
කාලකන්නි නියත වශයෙන්ම ගොනාට ගේ අඩි පාරේ ගමන් පහත සඳහන් ආකාරයට රෝද වැනි ඔහුට / ඇයට අනුගමනය කරනු ඇත!
තනි පුද්ගල හෝ කතා පිරිසිදු හා යහපත් මනසකින් කටයුතු කිරීමට නම්,
නියත වශයෙන්ම සතුට අය ම සෙවණැල්ලක් මෙන් අනුගමනය කරනු ඇත!
මෙම ධම්මපදය තවත් කොටසේ, නොවන එදිරිවාදිකම් සඳහා නොවන වෛරය, හොඳ සෞඛ්ය, ද්රව්ය දේවල් නොවන සතුව, ජය හා පරාජය චින්තනයේ නොවන ඇතිබව නොවන ඇල්ම, ශාන්ත, තෘප්තිය හා විශ්වාසය ප්රධාන ලෙස හඳුනාගෙන ඇත ජනතාව භෞතික හා මානසික සතුට අත්දැකීමට අවස්ථා විවෘත බව ගුණ.
මෙම එසේ නම්, ලෝක පුරවැසියකු ආර්ථික සාර්ථකත්වය සමඟ වගා කිරීමට තිබෙන බව ඇතැම් මානසික සාධකයන් වේ. ධම්මපදය තවදුරටත්, සෞඛ්ය දීමනා ම උතුම් වන්නේ "බව පැහැදිලි සෑහීමට ධනය, ශ්රේෂ්ඨතම; භක්තිවන්තකම, ඥාති සබඳතා සහ අමරණීය හොඳම, මානව විඥානය හා නිවන් සැප, සතුට, වැඩිම අවසාන පරිණාමය.
මෙම ධම්මපදය ද සතුට උපයා ගැනීමට ආකාරය සමහර Times.
පුද්ගලයෙකු, මම අවධියෙන් වගා කළ යුතුය. සදාතන ජීවනය, ආරක්ෂාව හා සතුට සැලකළහ දිවෙන ඊ., සිහිය හෝ දැනුවත් කිරීමේ,. "! කිසි කලෙක නො මැරෙන්නේ අවධානයෙන් සිටින අය නොවන අවධානයෙන් සිටින්න ඔබ මිය තරම් හොඳ - මාර ගේ විෂය තුල - දැනටමත්!" ඒ හා සමානව, තනි චින්තාපර හා දිගටම පවතින, බිය විය යුතු වේ නම්, S / ඔහු බොහෝ සලකා බැලීම සමඟ කටයුතු කරන්නේ නම් ඒ එක් එක් ක්රියාවන්, පිරිසිදු වීමට නම් ගේ නම්, / ඔහු ස්වයං-හික්මීමක් බවට හා නීතිය අනුව ජීවත් ඔහුගේ / ඇය මහිමය හා සතුට මේ ලෝකයේ වැඩි මෙන්ම ඊළඟ ඇත.
හිමියෝ සරණපාල
උපාධිය සඳහා අපේක්ෂක, ආගම පිළිබඳ ඉගෙනීම, ටොරොන්ටෝ විශ්ව බෞද්ධ Chaplain, කැම්පස් Chaplains සංගමයේ ටොරොන්ටෝ විශ්ව විද්යාලය සඳහා මධ්යස්ථානය පදිංචි බෞද්ධ භික්ෂුවක් හා භාවනා ගුරු, බටහිර අන්තය බෞද්ධ මධ්යස්ථානය, Mississauga, ඔන්ටාරියෝ
මෙම Westend අසපුව
1569 Cormakc බැර.,
Mississauga, ඔන්ටාරියෝ
කැනඩාව L5E 2P8
905-274-7421
b.saranapala@utoronto.ca
5 Buddhist philosophies that can teach us about happiness
Tibet is one of the most isolated places in the world, yet the culture of this fascinating country could contain the secrets to happiness. The ancient wisdom of Tibetan Buddhism is gradually being filtered down into western culture as more of us embrace mindfulness and turn to meditation to relieve stress. Today, as our lives grow busier than ever before, we need to pay attention to these ancient philosophies that help us to be kind, mindful and slow down in our approach to life. These five Buddhist philosophies can teach us all a thing or two about happiness.
"Practise compassion"
Compassion, or 'loving kindness' is to important in Buddhism that it has its own meditation 'metta bharana' where you focus on sending kindness to all beings (even your enemies). 'Tonglen', breathing in suffering and breathing out happiness, is practised by Tibetan monks to spread peace and love.
When you're unhappy at work, you've missed the last train home or you're feeling unwell, it's all too easy to view life as a battle or a 'survival of the fittest' challenge, but by practising loving kindness, you can enjoy reconnecting with the world and being happy again. Studies have shown that regular practise of loving kindness meditation can help to increase your positive emotions (1). This YouTube video is a great introduction to this type of meditative practice.
"Get to know your own mind"
According to Tibetan Buddhism, we need just two things in order to be happy in life - loving compassion and mindful awareness. Meditation can help to build these things as we overcome negative thoughts, leaving us feeling calmer and more centred. In the Tibetan Book of Living and Dying, Sogyal Rinpoche gives readers the following advice, "Above all, be at ease, be as natural and spacious as possible. Slip quietly out of the noose of your habitual anxious self, release all grasping, and relax into your true nature. Think of your ordinary emotional, though-ridden self as a block of ice or a slab of butter left out in the sun. If you are feeling hard and cold, let this aggression melt away in the sunlight of your meditation."
Studies carried out have revealed that getting to know your own mind through regular meditation can boost your mental health and emotional well-being, reduce feelings of loneliness and alleviate anxiety and depression (2).
"Connect with others who support you"
The 'Three Jewels' of Buddishm are the Buddha (the example), the Dharma (the path) and the Sangha (the community). In Buddhism, community is one of the most important aspects of happiness, and having the support of others is vital if you want to live a happy life. We're naturally wired to be social beings, and connecting with others in a positive way makes us happier and healthier. Having a strong network of friends and family to support you can even lower your stress levels and it could mean you'll live a longer life (3)!
"Don't fear death"
Fear and denial of death are common in western culture, which can lead to a lot of pain and suffering. In Tibetan Buddhism, death is embraced and seen as the 'crowning achievement' in life. Buddhist believe in reincarnation, but you don't have to have the same beliefs to learn to view death more positively. This can give you a new lease of life as you learn to accept the aspects of life that you can't control or change. Acceptance of things that are outwith your control is the key to reducing suffering, according to Buddhist teachings.
Research carried out in Australia showed that the happiest elderly people were those who had learned to accept things in later life which can't be changed (such as moving into a care home) - acceptance and making the best of a situation really could help you to be happier in old age (4).
"Every cause has an effect"
Buddhism teaches the law of karma - that every cause has an effect or that actions have consequences. It's important to be mindful and aware of how your actions affect others - think about the intentions behind your actions, the effects on yourself and the effects on others. Whilst you can't trick good karma into your life, you can act more thoughtfully and think about how what you say and do will affect others. This creates a positive cycle that will come back to you in the future.
A lot of teachings and philosophies from Tibetan Buddhism make perfect sense - they teach us to be more aware of the impact we have on others, of our own place in the world and that being more loving and compassionate (instead of stressed, cold and bitter) can make us happier. Trying to implement some of the above philosophies in your daily life will bring about positive changes that will soon have you approaching life from a more optimistic angle - give it a try!
READ THIS NEXT: Is being superstitious good for you?
Works cited:
සතුට ගැන අපට උගන්වන හැකි බව 5 බෞද්ධ දර්ශන
ටිබෙට් ලෝකයේ වඩාත් හුදකලා ස්ථාන අතරින් එකක් වන නමුත් මෙම විශ්මයජනක රටේ සංස්කෘතිය සතුටට රහස් අඩංගු විය. අප වැඩි සිහිය වැළඳ සහ පීඩනය මුදා ගැනීම සඳහා භාවනා වෙත හැරී ලෙස ටිබෙට් බුදු දහම පුරාණ ප්රඥාව ක්රමයෙන් බටහිර සංස්කෘතිය බවට පරිවර්තනය බෙදූ කොට ඇත. අපගේ ජීවිත වෙන කවරදාටත් වඩා ලේන්නු වර්ධනය ලෙස අද, අපි, කරුණාවන්ත හැකි බව අප මෙම පැරණි දර්ශනයන් කෙරෙහි අවධානය යොමු දැනුවත්ව සහ ජීවිතය අපේ ප්රවේශය මන්දගාමී යුතුයි. මෙම පස්, බෞද්ධ දර්ශන අපට සතුට ගැන සියලු දෙයක් හෝ දෙකක් ඉගැන්විය හැකිය.
"කරුණාව සම්මතයෙහි"
දයාව, හෝ 'කරුණාව' ඔබ සියලු සතුන්ට (පවා, ඔබේ සතුරන්ට) කරුණාව යැවීම පිළිබඳ අවධානය යොමු එහිදී එහි ම භාවනාව 'මෛත්රිය bharana' ඇති බව බුදු දහම වැදගත් වේ. සතුට දුක් පිටතට හුස්ම ආශ්වාස 'Tonglen', සාමය හා ආදරය ව්යාප්ත කිරීමට ටිබෙට් බෞද්ධ භික්ෂුණ් වහන්සේලා විසින් සිදු කරයි.
ඔබ වැඩ අසතුටින් සිටින විට, ඔබ ගෙදර යන අවසාන දුම්රියට අහිමි කර ඇත හෝ ඔබ අසනීප තත්ත්වයෙන් පසුවන හැඟීම කරනවා, එය සටන් හෝ අභියෝගයට ඒ 'ඉදලම පන' ලෙස ජීවිතය අවශ්යවේ සියල්ල පහසු, ඒත් කරුණාව පුරුදු කිරීමෙන්, ඔබ ලෝකය සමග තත්පර නැවත සතුටු වීම භුක්ති විඳින්න පුළුවන්. අධ්යයන කරුණාව භාවනා ප්රේම නිත්ය පරිචය ඔබේ ධනාත්මක හැඟීම් (1) වැඩි කිරීමට උදව් කළ හැකි බව පෙන්වා දී ඇත. මෙම YouTube වීඩියෝ භාවනා පිළිවෙත් මේ ආකාරයේ විශාල හඳුන්වා ඇත.
"ඔබේ ම සිත දැන ගැනීමට ලබා ගන්න"
ආදරණීය කරුණාව සහ දැනුවත්ව දැනුවත් කිරීම - ටිබෙට් බුදු දහම අනුව, අප ජීවිතය තුළ සතුටින් කිරීම සඳහා පමණක් දේවල් දෙකක් අවශ්ය වේ. භාවනා වෙලාවට හා වැඩි කේන්ද්ර හැඟීම අපට පිටව, අපි සෘණ සිතුවිලි ජය ලෙස මේ දේවල් ගොඩ නැගීමට උදව් විය හැක. ජීවන ටිබෙට් පොත් සහ මිය, Sogyal Rinpoche සියල්ලටම වඩා, "පාඨකයන් පහත සඳහන් උපදෙස් දෙනවා, ස්වාභාවික සහ හැකි තරම් ඉඩ පහසුකම් සහිත මෙන්, පහසුවෙන් වන්න. ඔබේ පුරුද්දක් කනස්සලු ස්වයං තොන්ඩුව පිටතට නිහඬව ලිස්සීම, සියලු ඇතිබව නිදහස්, සහ ඔබගේ සත්ය ස්වභාවය ලිහිල්. ඔබේ සාමාන්ය මානසික සිතන්න, අයිස් හෝ බටර් තට්ටුවක් ක වාරණ ලෙස වුවත් ග්රස්ත ස්වයං හිරු එළියට ගියා. ඔබ මහන්සි දැනීම සහ සීතල නම්, මෙම ආක්රමනකාරී ඔබේ මේ හිරු එළිය ඉවතට දිය යුතුයි භාවනා. "
සිදු අධ්යයන නිත්ය භාවනාව තුළින් ඔබේ ම සිත දැන ගැනීම තනිකම හැඟීම් අඩු වූ අතර, විෂාදියට (2) සමනය, ඔබගේ මානසික සෞඛ්ය හා මානසික යහපැවැත්ම නැංවීම හැකි බව අනාවරණය කර ඇත.
"ඔබට සහය කරන අය සමඟ සම්බන්ධ"
Buddishm වන 'මීට ඇතුළත්' ගෞතම බුද්ධ (බුද්ධ ආදර්ශය), ධර්ම (මාර්ගය) සහ සංඝ (ප්රජා) වේ. බුදු දහම තුල, ප්රජා සතුට වඩාත් වැදගත් අංශ වලින් එකක් වන අතර, ඔබ සතුටින් ජීවත් වීමට අවශ්ය නම් අන් අයගේ සහයෝගය සහිත ඉතා වැදගත් වෙනවා. අපි ස්වභාවිකව සමාජ සත්වයන් විය යාන්ත්රණයක් පැවතීමත්, සහ ධනාත්මක ආකාරයෙන් අන් අය සමග සම්බන්ධ අපට සතුටක් හා සෞඛ්ය සම්පන්න කරයි කරනවා. ඔබ පවා, පීඩනය මට්ටම් අඩු විය හැකි අතර එය ඔබ දීර්ඝ ආයු (3) ජීවත් වෙයි අදහස් හැකි සහාය මිතුරන් හා පවුලේ ශක්තිමත් ජාලයක් තිබීම!
"මැරෙන්න බය නැහැ"
මරණ බියෙන් හා ප්රතික්ෂේප කිරීම, වේදනාවට සහ දුක් ගොඩක් හේතු විය හැකි අතර, බටහිර සංස්කෘතිය තුළ පොදු වේ. ටිබෙට් බුදු දහම තුළ, මරණය වැළඳගත් අතර ජීවිතයේ 'පශ්චිම' ලෙස දැකිය. බෞද්ධ පුනර්භවයක් විශ්වාස, එහෙත් ඔබ වඩාත් ධනාත්මක මරණ අවශ්යවේ ඉගෙන ගැනීමට එම විශ්වාසයන් ඇති කළ යුතු නැත. ඔබ පාලනය හෝ වෙනස් කිරීමට නොහැකි බව ජීවිතයේ අංශ භාර ගැනීමට ඉගෙන ලෙස මෙය ඔබට නව ජීවයක් ලබා දිය හැක. ඔබගේ පාලනය ටයම්ස් දේවල් පිළිගැනීම බෞද්ධ ඉගැන්වීම් අනුව, දුක් අවම කිරීම සඳහා ප්රධාන වේ.
පර්යේෂණ වඩාත්ම සතුටු වූ වැඩිහිටියන් (එවැනි රැෙවරණ ඇදෙමින් වැනි) වෙනස් කළ නොහැකි අතර එය පසුව ජීවිතයේ දේවල් පිළිගැනීමට ඉගෙන ලබාගත් අය බවයි ඕස්ට්රේලියාවේ සිදු - පිළිගැනීම සහ ඇත්තටම තත්ත්වය හොඳම කරමින් ඔබට උදව් විය හැකි වයස (4) තුළ සතුටක් විය යුතුයි.
"සෑම හේතුව බලපෑමක් ඇති"
බුදු දහම කර්මය නීතිය උගන්වන - සෑම හේතුව බලපෑමක් ඇති හෝ ක්රියා ප්රතිවිපාක ඇති බව ය. එය දැනුවත්ව සහ ඔබේ ක්රියාවන් අන් අය බලපාන ආකාරය පිළිබඳ දැනුවත් වීම ද වැදගත් වේ - ඔබේ ක්රියාවන් පිටුපස ඇති අරමුණු, ඔබ ඔබ ම මත බලපෑම් හා අන් අය මත බලපෑම් ගැන හිතන්න. ඔබ ඔබගේ ජීවිතය තුළට හොඳ කර්මය රවටා නොහැකි මුත් ඔබට වඩා කල්පනාකාරී ක්රියා ද සහ ඔබ කියන හා අනිත් අය කරන්නේ බලපාන්නේ කොහොමද ගැන හිතන්න පුළුවන්. මෙය අනාගතයේ දී නැවත ඔබ වෙත පැමිණෙන බව ධනාත්මක චක්රය නිර්මාණය කරයි.
ටිබෙට් බෞද්ධ ඉගැන්වීම් හා දර්ශනයන් ගොඩක් සම්පූර්ණ අර්ථයක් - ඔවුන් ලෝකයේ අපේ තැන, අප අන් අය මත ඇති වූ බලපෑම පිළිබඳ වඩා පරීක්ෂාකාරී විය යුතු බව අපිට උගන්වන බවත්, තවත් ආදරණීය හා කාරුණික (වෙනුවට අවධාරණය, ශීත හා තිත්ත වීම ) අපට තව තවත් සාර්ථක කරගත හැක්කේ. ඔබගේ දෛනික ජීවිතය තුළ ඉහත දර්ශනයන් සමහර ක්රියාත්මක කිරීමට උත්සාහ සැණින් ඔබ වඩාත් සුබවාදී කෝණයකින් ජීවිතය කරා ඇති බව ධනාත්මක වෙනස්කම් ගෙන ඒමට නියමිතයි - එය උත්සාහක දෙන්න!
මෙම ඊළඟ කියවන්න: ඔබ වෙනුවෙන් මිථ්යා විශ්වාසයක් හොඳ කොට ඇත?
වැඩ උපුටා:
http://www.huffingtonpost.com/kripalu/loving-kindness-meditation_b_3961300.html
http://www.livescience.com/42361-mindfulness-meditation-anxiety-depression.html
http://content.time.com/time/health/article/0,8599,2006938,00.html
http://www.huffingtonpost.com/2013/07/12/acceptance-life-satisfaction-happiness_n_3585549.html
- වඩාත් බලන්න: http://www.expertrain.com/blog/happiness/buddhist-philosophies-about-happiness.htm#sthash.LydhDmao.dpuf
No comments:
Post a Comment